Кон тоа и такви чорбаџиите се однесуваа со презир, та не сакаа да ги земаат ни за лебот, а и родителите им беа „ем голи ем злови" и велеа: — Доста ние му работиме на чорбаџиите бадиала, па и децата ли? He и даваме!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Јазикот беззвучно му работеше на формирањето на првите гласови час на едниот, час на другиот збор.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во главата му работел механизам со кој управувале вонземјани.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ползеше и по нивјето додека мајка му работеше, гризеше тревки и растенија, гризеше земја и варовник, лижеше по камењата како овца по сол, обезбедувајќи си недостаток на калциум; го запознаваше животот околу себе фаќајќи и играјќи си со бубалки, црвчиња и секакви гадурии што му лазеа по рацете и нозете.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Нему мозокот како да не му работеше ако е во движење.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Убаво би било кога некои од нашите режисери искрено би признале зошто се зафатиле со инсценација на тој и тој текст, па нека биде тоа и поради потеклото на прадедо му или оти прабаба му работела во конак или пак, за инат на некоја друга индивидуа од браншата.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Знаеш, пречесен, на меропсите им остана во закон, освен што го даваат царскиот перпер, неделно уште по два дена да му работат на пронијарот, еден ден да му косат, друг да копаат во лозјето, да му вршат или збираат жито, а само она што ќе им остане да им биде нивно.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Беше при свест, но свеста бавно му работеше, а со рака и нога речиси не можеше да мрдне.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Џипот свири под куќа, му работи моторот и свири.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Некоја жила уште му работеше и се надевавме дека ќе може да преживее.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Правена е по план, донесен од Германија, каде што тако му работеше како слаткар: куќата е со висок стрмен покрив кој не држи снег, и на кој, на сите четири страни, има тавански прозорчиња што го осветлуваат просторот под покривот; на сите четири ѕида од куќата: и на долниот и нагорниот кат, има мали дрвени балкончиња и тесни врати кои излегуваат на нив; над нив има гипсени украси: развлечени триаголници што се испакнуваат од фасадата; по рабовите на куќата, исто така, се спуштаат гипсени бордури; куќата е обградена со зеленило што ја прави уште поубава; пред куќата нема градина како пред многу други куќи, туку е посеана ниска трева која како зелено кадифе го покрива сиот простор; низ тревата постојано се разлева една браздичка со вода и ѝ дава свежина и силно, блескаво, зеленило; пред куќата, под лозницата што е разгранета на дрвени потпирачи, се белее гроб направен од мермер; околу него цвеќиња и масичка и столчиња направени од преполовени костенови стеблаци; оградата на дворот е од мазни дабови плотици со куси врвови исшилени како запци од шара.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Занаетот си го има и му работи убаво! Не е како по некој: пијаница, пантоџија, пушт...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Го погледнува новиот часовник кој му работи на механичка енергија. - Во единасет навечер?
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Колку спиеше? Малку? Цела вечност? Мозокот му работи забрзано.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Сликите на апокалиптичниот сон ги заменува неговата способност за брза рационализација: Геханна, јудејскиот непрецизен поим за пеколот како што, впрочем, јасно покажав во мојот докторат, е доработен во Куранот и таму е преименуван во Џаханнам или Џехеннем. Во Солун велат – во џенем.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Не еден од тиквешките бегови собра и по пет-шест – десет души луѓе што ги фати по изгорените села и ги отера да му работат по чифлизите.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Татко му работеше во туланата и некако ги прехрануваше.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
„Срцето му работи неправилно и брзо.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Погледот му го нема и дишењето му го нема. Ниедна жила не му мрда, не му работи.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)