Изгледаше како да го притиска некоја огромна сила, нешто што му навлегува во черепот, што му удира по мозокот, што го преплашува во убедувањата, нешто што речиси го убедува да го одрече доказот за својот разум.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Наоружан до заби со пушка, тешки куршуми нанижани преку градите, му удира по дрвената маса, на која се потскокнуваше тресејќи се, а момчињата од четата, повторуваа по него согласувајќи се со секоја негова мисла...
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Еве за што станува збор во расказот: Откако Петре му рекол на Кубеш, после добра пијанка дека е ништо друго до обичен шпион, овој му удира таква шлаканица од што на Петрета почнале да му свират ушите.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Кога се ракуваат, нејзината дланка е студ студена.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Нормално, не може да се сети, крвта му удира в глава и тој се поти од нервоза, додека надвор врне, а тој воден, како покиснат глушец, пребарува по подот на телефонската кабина.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Арсо одеше прв, по него Глигор, се сопинаше во неговите топуци, сакајќи да го избегне топлото збивтање на полицаецот што му удираше в тил.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Исфрлуваше нешто од себе, а во ушите му удираа громови.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кога ќе се покриеше со ложникот, чемпресот му удираше во прозорецот, потсетувајќи го на зборовите од Марин Крусиќ, дека сепак најпосле среќата ќе ја дофати. Ама кога? - беше нестрплив.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Во прозорецот му удираше еден чемпрес, а чиј хороскоп го направија заедно со Марин Крусиќ кога овој последниот пат го посети во Блатието, каде што се глави како рибар на санџак-бегот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
АНЃЕЛЕ: Благодарам. (Седнува така што светлината му удира во грбот).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Самјаците нему при втората средба секогаш му удирале назад.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И така, една ноќ спроти Вртолум, кога ја испија со Лоте, и со ветеринарот Скрез и последната чаша за длабок сон, и кога излегоа надвор да си одат, Бандо чу како некој со копач му удира на ѕидот од куќата; на Бандо му мина гром низ телото, му удри крвта в глава и повторно му се врати оној некогашен страв во него; срипа како ѕверка; ја грабна пушката и излета во мракот надвор; свика кон сенките што се тетеравеа крај куќата и пукна; некој офна и падна; стрчна жена му од Бандо, стрчнаа соседите и ги поткасаа бузите: го видоа Лото струполен крај ѕидот; го кренаа и побрзаа да му ја запрат крвта.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А ти знаеш ли за аман? (Му ги зема пиштолот и ножот од појасот, го обезоружува, а потоа му удира неколку клоци и за нозе го извлекува надвор од каде се слуша офкање.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
На младичот му удира силен бокс и од задниот џеб вади нож.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Цеце: Јас сум оној кого таа го чека цела година!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Старицата му приоѓа на детето и му удира шлаканица.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Тој е сè уште малечок за да сфати дека неговата најдобра другарка е вештерка!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Само дрвената нога некако посилно му удира на калдрмата.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И плакатите и момчињата, облечени во стари излитени, искинати, долги и широки чешки предвоени униформи, повикуваа на БОЈ! 20 НУМО И ПАНДО се сретнаа дури по зајдисонце.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Само уште една жиличка му удира на вратот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)