„Сега можат да нè видат,“ рече Џулија. „Сега можеме да ве видиме“, рече гласот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Се уплашил да не нѐ види некој така, да не падне сомнение за кривица.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нѐ виде во лицата ко дуњи, ко смил, којзнае ко што, и се насмеа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој пак, кога нѐ видел фатени за рака, долго време мислел дали да нѐ казни или да ни згази на рацете, на прстите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Само нѐ гледа онака, беспомошно, како прв пат да нѐ видел, што се вели, како да не нѐ познава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А може и да нѐ видат, велам и ја стегам устата, го туркам со рацете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сега не знам дали нѐ видел некој или пукањето било по нешто друго.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Немој, Тимјановна, вели, ќе нѐ видат, Тимјановна...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Доволно му е нас да нѐ види.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)