неа (зам.) - има (гл.)

Канцеларијата со поглед на каналот на прв поглед изгледа како и сите други.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во неа има полици, компјутери, кутии со фајлови, маса за состаноци, на ѕидовите висат постери со сатирични слогани начкртани врз нив.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Работникот Орхан Авдиќ од Скопје (сега 54-годишен) беше вработен во фабриката за цигли, тули и ќерамиди – АД за произ- водство и промет на градежни материјали „Киро Ќучук“ – Велес, која во транзицијата беше приватизирана по партиска линија од страна на локални моќници, со договор за работа на неопределено време, од 1982 год. – седумнаесет години пред да настане конкретниот работен спор опишан подолу.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како што може да се види, дејноста на фабриката во којашто работеше тој беше од областа на градежништвото и кога настанува спорот, кон крајот на 1999 година, во неа имаше преку 250 вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Насредина на нивата глинена чинија. Во неа има само толчен лук, сол и вода, а жетварите сркаат од неа, мешајќи ја таа таинствена течна храна со црн пченичен леб, за да ја победат жегата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Всушност не знам и не е важно дали продавницата е голема, но во неа има што да ти душа посака.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
По неа имав една Дулчинеја, додуша за разлика од првата, така припроста женичка, ама пусто многу добродушна, но од сожалување не се живее во заедница - ич не ми правеше ќеиф, ич.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во неа имаше еден дрвен кревет.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таква е сета Рајна, иако е преполовена со шлемови, иако покрај неа има фабрики, градови, иако е без пасторална глетка, сепак во неа има романтика и затоа и денес, како некогаш во приказните, го очекува со загатка секој оној што ќе мине покрај нејзините брегови...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во неа имало околу 2.000 болнички кревети, располагала со сета најсовремена медицинска техника, а што е најважно, во неа работеле и најголемите и најпрочуени лекари- хирурзи, научници што ја разнесуваат славата на болницата низ целиот свет.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Васе донесе и некаква книга што татко му ја оставил дома. Во неа имаше сѐ.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
— A ope, не сиот раја лош, бре, — одговараше Уско — и во неа има добри луѓе, ама ете имат некои и пезевенци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Веспа на некој начин ги користи двете „поетики“: кај неа има и тоа: налудничавост и некаква си автореференцијална субверзивност, но, од друга страна, во нејзиниот расказ постои и фино одмерена доза на нежност и, дури, на она што делумно помодно се нарекува „женско писмо“.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа несомнено беше торбичката на мојата роднина Емилија: на неа имаше иницијал Е, на кој долното цртиче му беше малку поткршено, синџирчето што служеше како рачка на исто место беше скинато, па потоа лепено со калај, во левиот агол неколку алки недостигаа.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
При секој обид да се пријде барем на малку посериозен начин во проучувањето на односите помеѓу материите кои ја менуваат состојбата на свеста и уметничкото творештво, уште на самиот почеток мора да се направи разлика помеѓу уметниците кои создавале под влијание на дрога и оние уметници кои со неа имале само краткотрајни искуства, повеќе како експеримент и како проверка на некои свои претпоставки, отколку поради императивната потреба да земаат дрога поради поттикнување на творечките способности.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тогаш вриела и клокотела и во неа имало гнев, што бил многу позастрашувачки отколку што бил снегот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И покрај фрустрацијата и самосожалувањето, кои му ја замаглија визијата, тој забележа дека таа сè уште е бледа, но дека во неа има свежина и блесок кои сигурно доаѓаа од тоа што беше среќна во својата љубов.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Секој можеше да поверува дека таа испливала од сините морски длабочини - зашто во неа имаше нешто што го имаа сирените, имаше нешто подводно во целата нејзина појава - како да дошла од длабините на некој злокобен свет за да го намами и да го изневери, и откако го направи тоа, сега сакаше тој да го изеде тоа неверство.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во неа имаше примитивно направени клупи, но никој од мажите не седеше на нив.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Татко ми предложи да ја купиме средната, затоа што е поефтина, и затоа што за неа имал пари; но јас, гневен и бесен, побарав тоа да биде најмалата и уште го убедував дека таа е најубава.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И за неа има! Седи си раат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Одејќи еден до друг, излегоа на една голина, каде што гранките од околните дрвја не има го запираа видикот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога влезе во дворот, со неа имаше и една непозната жена на триесетина години.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Зигмунд предложи да појдеме до Палацо Дукале, или во црквата Сан Лазаро или во музејот Кверини-Стампалија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Смислата на нејзиното постоење беше да постои за татко ѝ , дури и самото пловење со гондолата за неа имаше значење само ако можеше нему да му го раскаже.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
23. Констатацијава на Мисирков е мошне категорична, но во неа има и еден дел вистина.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Штом е така и штом образувањето на народноста е политичко-механички процес, тогаш се имаат сите нужни услови за одделување на Македонија во самостојна етнографска област: Македонците имаат општа татковина, последнава постепено со реформи се одделува во самостојна политичка целина, во неа има „неколку колца од јужнословенскиот јазичен синџир”, тие колца многу лесно се обединуваат со општото признавање на средното од нив за општо орудие во искажувањето на литературната реч за сите интелигентни луѓе во Македонија и за во книгите и во училиштата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од дотука реченото се гледа: прво, оти ако по нашите сегашни етнографски сфаќања на Балканскиот Полуостров, особено на централниот и југоисточниот негов дел, т.е. во денешна Србија, Бугарија, Тракија и Македонија имало и има само две словенски етнографски единици – српски и бугарски народ, тогаш тоа уште не значи дека нема, немало и не може да има друга словенска единица, а напротив, дека нејзиното постоење е во пределите на возможното и на реалноста; второ, дека во Македонија нема две јужнословенски народности – српска и бугарска, а напротив дека во неа има само една народност со свои особини, коишто или претставуваат нешто оригинално што се нема ни кај Србите ни кај Бугарите, како што е, да речеме, со многу особини на македонските наречја, или нешто што се има и кај Бугарите и кај Србите или коешто се има само кај Македонците по краиштата на нивната татковина и кај Србите, или пак по нив и кај Бугарите, и дека од тие особини на Македонците, како дел од словенската група народи, најмногубројни, најраспространети, заеднички за сите Македонци, значи и најважни се тие особини со кои Македонците се одличуваат од другите словенски народи: по нив Македонците фактички составуваат одделна и самобитна словенска народност, иако за неа денеска не се зборува во науката и во секојдневниот разговор; трето, дека причината за тоа игнорирање и затемнување на постоењето на македонската народност се крие во постоењето на името „Бугари” во Македонија во етнографско значење и во експлоатирањето со него од страна на Бугарите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Турското господство во Македонија ќе се зачува само тогаш ако во неа има многубројно население што ја гледа својата благосостојба обезбедена само под власта на Турција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
П Памет - Ретко нешто, за неа има многу Молчење - Најчеста маска на побарувачи, но малку купувачи. непристојноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Околности - Создаваат повеќе Младоженец - Смешна жртва, на престапници отколку самата умисла. почетокот се радува за подоцна да Опасност - Случај, во кој душата плаче. си ја спознава величината или Мода - Идол обожуван од будалите, ништожноста. за тие да се прогласат за паметни, и од паметните, да не ги бие глас на будали.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој, несомнено, ѝ сакаше добро на својата груба земја, но во неа имаше премногу татарштина, казанштина. Па и околу неа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Секако, на сите им беше објаснето дека го нурнуваат трупот по 60 години лежење; сам по себе, младичот Уљанов имаше чисти пориви и секако, беше достоен за во музеј.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Погледни ја шталава, сигурно во неа имало цела ергела од коњи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Претседателот врши смотра на оклопната единица.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Недоносената“ кула е обвиена во сивило, на неа има обесено долги знамиња што се виорат на сонцето, денес е денот на отворањето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред неа има трпеза полна со овошје и слатки...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во неа има некаков невидлив живот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во неа има убавина, но и трагичен идеализам, својствен на големите луѓе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во неа имаше книги и ракописи кои не можеа да се најдат и во најголемите национални и општински библиотеки во градот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога отидов не можев да ја препознаам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
До неа имаше еден санитер што ја чуваше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во неа имаше постела покрај ѕидот и една ламба на масата, со задушен фитил. Таа...“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Толку колку што се сеќаваше на неа, не ја сметаше за необична жена, уште помалку за интелигентна; па сепак, во неа имаше некаква благородност, некаква чистота, просто затоа што стандардите што таа ги почитуваше беа лично нејзини.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пред, зад, над и под неа имаше други групи работници кои работеа незамисливо мноштво различни задачи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога ќе ѝ соопштев дека останувам, се снаоѓаше некако, по Андон Клековски ќе ми испратеше нешто за јадење, за макнување, за да не гладувам, или ќе ми испратеше некаква наметка, џемпер или појас за половината, за да не настинам, или било што ќе ми испратеше како да ми испраќаше некаков абер, можеби знак дека таа постои затоа што јас постојам и дека тоа за неа има значење и дека тоа и за мене би требало да е така.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Азра беше професионалка и така се однесуваше, не оставајќи ништо на случајности околу проширувањето на полето за работа за себе и за своите пријателки кои кај неа имаа третман во графи и проценти.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Таквата ситуација им беше интересна, во неа имаше нешто спонтано и секогаш неочекувано, од што двете беа задоволни.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Десно и лево од неа имаше два не многу големи конаци, а пред едниот и една манастирска чешма со два чепура.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
На неа имаше поставено редици и редици столици за роднините на дипломците.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кафеаната е целата застаклена и од неа има убав поглед на плоштадот и околните улици.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Марија сфати дека непријателството на родителите на Хелвиг кон неа има многу длабоки корени.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Назад се вратија со долга, широка и дебела талпа која очигледно служела како скала или како скела за качување на тули и малтер оти на неа има траги што укажуваат на тоа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тој знаеше дека во неа има голема болка, можеби поголема отколку што е големо ова недогледно поле и колку што е голема празнината од полето до небото.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Што дека уште веднаш им беше празно без него, особено на внучињавата, ама во неа имаше и надеж дека можеби некој друг го одлостил вагонот и го понел со себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Единствената плоча виси вертикално во средината а зад неа има комплицирана мрежа од шини на кои се обесени повеќе различни грамофони.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А пак Рожденката, бидејќи се раскара и се дели со јатрва си Митра, се нафрли на стрико Маловите невести, а особено на помладата Тода и само кај неа имаше доверба, и само таму ја пушташе сама Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така бојадисани безбели биле и соновите На морнарите од крстарицата Аврора И така бојадисаните сонови најлесно се ределе во матушки Отвори ја најголемата матушка во неа има помала и во помалата помала Сѐ така до помалата од најмалата матушка
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Само со чисти сонови во чиста Европа Макар што Европа се римува со тропа А некои дури велат дека Европа Им личела на старски дом на историјата И во неа имало пржен воздух преку сите мерки А накај НАТО се одело во јато Освен ако некоја гуска не се загуби по пат Кога се сонувало за Европа и НАТО Не се штедело боја за крвната слика на нацијата Колку подобра крвна слика Толку посилна одбранбена способност
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Жена му на Китан знаеше дека жена му на Танаил, како и другите жени во селото, се подбиваат, се исмејуваат, и затоа утредента по свадбата, кога станаа младенците од спиење, отиде во нивната одаја, ја натера невестата да се пресоблече, ѝ ја зеде кошулата, и кога виде дека на неа има крв, светна од радост, ја зеде кошулата и истрча во дворот покажувајќи им ја на сите луѓе дојдени на блага ракија; им рече на тапанџиите и на свирачите да свират, и таа држејќи ја кошулата високо крената, започна да игра оро.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Над неа имаше голема карпа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Но, во неа има безобѕирен радикализам.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Сепак, и во неа има вина. Таа го прифати токму таков: човек во „трето лице“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Минк ѕирна внатре, а зад неа имаше високи синкасти сенки. „Ѕе!“ викна Минк. 58
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На неа имаше многу долг чаршав, па не можеа веднаш да го видат.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Доаѓа некаде од далеку, осакатена, кркорлива, некако скршена од планинските врвови и долови, од ветриштата и виулидите; во неа има нешто кобно, зашто, откако замолкнува звучникот, во бараките и коњушниците почнуваат намнисувања, плачења редења: Твојте лисје, горо сестро, Пак ќе ти се вратат... допира гласот на падавичарите и веднаш носи со себе тага и болка за загубеното.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
На масчето крај неа имаше полно портокали, но пушти рака д ги поземе портокалите од Милчо.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во неа имаше куп црни јагленосани топчиња.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ако ги испржам, ќе се оладат затоа што нема да дојде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
(Собата. Сосем е празна. Во неа има само една столица и ќебе на подот. Борис седи на столицата. Небричен е два-три дена. Бос. Одвреме-навреме пие ракија. Долга пауза. Станува. Вади клуч од џебот. Ја отвора централната врата.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Лево Алевица. За неа имаат слушнато уште како деца, кога таму пред седум години со недели опстојувала грчката војска пред налетот на Италијанците.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Над неа имаше две мали прозорчиња во облик на срце, едното со розова рамка, другото со сина.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)