него (зам.) - пишува (гл.)

Оттука е исто така јасно зошто филмот ги изневерува нашите очекувања, зошто не е „хичкоковски”: недостасува за него специфичната внатрешна, вертикална удвоеност на ситуацијата, кога постепено се појавува грозната содржина, што се крие зад површинската идилична маска - во Чамецот за спасување е речиси од самиот почеток сѐ јасно, веќе самата појдовна ситуација е грозна и егзистенцијално заострена, единствената „тајна” е дека е Вили уште позлобен отколку што се чини, и дека ги водел во погрешна насока, кон германскиот брод за снабдување...
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Есента Гоце доби таен шифруван извештај. Во него пишуваше: „Шпионите не спијат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Внатре најдоа писмо. Горјан го отвори и во него пишуваше: „Горјане, прво да ти честитам на изумот. Писмото го добив.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Кога писмото го отвори, во него пишуваше: „Бег, ефенди!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- да го споменеме само следниот духовит пресврт: еден од јунаците се обидува од колаборантскиот татко да изнуди признание за неговото делување со тоа што ќе го излаже дека ја грабнал ќерка му (за којашто знае дека во тој момент не е во градот); таткото попушта и пишува нешто на лист, очигледно признание, и му го дава листот на јунакот, но кога тој ќе го погледне листот, гледа дека 154 Margina #22 [1995] | okno.mk на него пишува: „Жалам, но штотуку го чув автомобилот на ќерка ми...“.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
За него пишуваа состави и песнички: Мислам дека сонцето е румен клас, што созрева само в еден час.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога влезе во железолеарницата, ги најде само празните исчадени ѕидови.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)