него (зам.) - глава (имн.)

Но пред да успее да се подигне, таа стрчна, падна на колена и ја скри во него главата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Добра ноќ, изговараат по него главите на сојовите кои живеат и работат кај него, на неговиот имот, и поздравувајќи се меѓу себе и со Васила Митрески, тој останува пред Северна порта за да ја затвори, си одат дома си, капнат а и од умор и јадосани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Лоша крв имаше Пецо Кацарот. На него глава модра, очи, уста, уши - сѐ модро.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)