И уште нешто што можеби ја објаснува суштината на проблемот и го прави беспредметен овој разговор: јас знаев, а и сега знам, дека ништо нема да потврдат дури и евентуалните надворешни сличности или разлики помеѓу нас двајцата, помеѓу мене и Јана.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Така некако веројатно течеле моите размисли и при вчерашното испитување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но како, и со кои зборови овие размисли ги имам пренесено на хартија?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Оттука и бесмисленоста на сите прашања околу некакви намери што се труди да ми ги прикачи иследникот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Несмасен и збунет Арсо се движеше без телесна тежина и сиот беше само некаква намера, некакво демнење и страв за нешто.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но јас немам доволно аргументи за да го потврдам тоа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Иако во некој, и за мене самиот непознат дел од мојата помисла можеби и постоела некаква намера.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)