Некои палеа сулфур за да пробат, а некои викаа: Глупости! Варџијата Оруш постојано пиеше и сѐ му беше рамно.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Му се чини дека светна електрика на еден прозорец кај Сотка, прозорецот се отвори и некој вика „држете го”.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Некој фрлил ѓубре. Некој шарал по белиот ѕид. Некој вика. Некој пцуе. Некој лаже.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)