Тогаш, кога стоев крај неговиот болнички кревет, Рајнер Рихтер имаше осумнаесет години, а јас имав две години повеќе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Го чекав, со по некоја мисла што ми заминуваше и се враќаше, а беше густа и леплива, како летното пладне, и не можев да ја расточам.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Како денес, како ова попладне или патем, кога некоја мисла за мене ќе ти пролетала низ главата?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тоа беше како некаква комора на одеци, спона, во која некоја мисла се повторува како да минала низ неколку филтри.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
- Не знам, не сум сигурна – признав – можеби така било.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Го водел очајот, а не некоја мисла и решеност: како да не тргнал да се удави во реката, туку ѝ се препуштил на водата да го однесе кон некое поинакво постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)