некој (зам.) - пакост (имн.)

Неколку недели чекаа да дојде некој од властите од Тополчани, од Прилеп, или од Битола и да се заинтересира за бомбата, но кога се пронесоа гласови дека овчарите, а и некои од дечиштата, оделе таму и ја прерипнувале со стап, или без него, се уплашија да не се стори некоја пакост, па ги одредија Крстета Јанчески, кој во Второ бугарско стана кмет на Потковицата, Најда Акиноски и Ѓорета Дамчески, кој од помладите луѓе изби во прв ред, да отидат во Тополчани, а ако не успеат таму во Прилеп, ако не успеат и таму во Битола, и да бараат да дојде некој оттаму и да ја растури бомбата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Згора на тоа, Турците се смееле како кога деца од бес ќе направат некоја пакост.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во тој момент нејќеше татко му да го венчава: да не му направи некој пакост, не ќе го довенча!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
— Алт! Мене мочта ми дошла на крајот, ќе направам некоја пакост.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)