Романот „Ервехе” изобилствува од фабуларни заплети низ кои приказната си добива природен тек, бидејќи, овој белетристички колаж од новела, повест, роман, мемоар, дневник, есеистички отклони и драмски акценти всушност претставува модел на посовремено поимање на прозната форма, кој некои меѓу нас ќе се одважат да го крстат и со квалификативот постмодерна.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Не знам дали има некој меѓу нас што не ја сака. А особено девојчињата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Се сети: пееше некој меѓу стеблата а златниот, леплив сок на дрвјата врело ги полнеше ноздрите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)