Како да со некоја идна Америка ќе владеат снажни жени, воинки кои наместо оружје ќе носат Reebok патики.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Збиднувајќи се во некоја идна дистопија, романот е врзан за Кејс (Case), софтверскиот каубоец за изнајмување.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Пишуваме во име на некоја идна пловидба за која сѐ уште не постои јазик.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Синот IV Мене ме обзема ова зајдисонце сино ти пак му го вртиш својот висок грб загледан кон некоја идна зора што само ти ја знаеш.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Сепак некоја идна капетанова ќерка повторно да повторно ќе ги засака огреаните тела на непостоечката дивина... едно пливачко попладне или дали еволутивниот премин од водата кон копното претходно подразбира ист таков напреден чекор во спротивна насока ...влези во водата зарем не гледаш дека крвариш се насмевнува тате секогаш во право потрчај кон лековитите бранови нурни се јас со силното татковско тело ќе те дочекам ќе те сочувам од рефлекторите го намокрувам стапалото поспано ме допираат водените стопрсти мојата црвена крв потечува низ нивните сината низ моите вени нагоре над коленото толку лесно не боли тато пази на сѐ риба сум малечка засолнета во устата на таткото поаѓаме по топлите струи кон југ кон југ кон југ... но што сега се насмевнува ако те исфрлам од утробата до кога ќе се сокриваш во мене до кога ќе бидеш глува слепа ме турка ме истуркува од себе немој врескам тој немилосрден е немилосрден е ме протерува пливај сама нуркај сама храни се сама љуби сама греши сама сама сама... повторно на брегот на карпите со сонцето на влажниот стомак го чекам да се врати од водите од подводните пештери да ми ја залеп левата шака на старото место потполно сочувана сите живци капилари мускулчиња секое движење стисок допир само тате да плукне на раната ќе се врати отсечената шака пак ќе су негова негова негова негова негова...
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Оттаму треба да дојде мојата надеж за некој иден живот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Тие само се обидуваат да ми ја олеснат оваа прва вечер, а можеби и некоја идна.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
БОГЕ ОД БАЊИ
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Вечната клетва секогаш ќе те стигне Во секое време, низ животи многу Одлучи понизен да бидеш пред Свјатоме Богу И секогаш во предност пред другите ќе идеш Ќе бидеш признат, ќе бидеш свиден Ќе бидеш благословен и можеби некој иден Наш спасител, месија пратен Од народот свој по барање вратен Нови надежи да донесе во земјата ветена Неомеѓена, единствена, осветена! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Иако едно нивно целосно третирање би го надминало опфатот на оваа студија и иако би требало тоа да се причува за некоја идна, подробна анализа, сепак, прашањава може барем да се подрасветлат ако се испита еден пробен случај што ја вади на површина особеноста на односот на машката геј-култура кон женственоста и што помага попрецизно да се дефинира особената политичка намисла на неговата иронија.399
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Овие интересни, комплексни прашања налагаат да им се пристапува од случај до случај.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во 1990 година, Соник јут, класичната панк/гранџ/инди рок-група, творците на Конфузијата е секс (нивниот прв албум, излезен во 1983 година), на својот многужанровски компакт-диск Гу (Goo), кој им беше прво издание за Гефен рекордс, ставија песна, односно крик – во секој случај, нумера – со наслов Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сигурно, легитимно е да се истражува каде тоа ваквите преприсвојувања ги ставаат сите тие вистински жени и дали геј-женственоста придонесува кон унапредување или кон уназадување на симболичните, дискурзивни и материјални состојби на жените.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)