Стоиме така и ништо не веруваме. Само се гледаме и намовнуваме. Некои летни морници нѐ лазат и нѐ студенкаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мајсторот Ратко внедоапно фати некоја летна настинка и, еве, три дена, нема мрднато од постела. А во гаражата имаше многу работи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Сето тоа, заедно со една замислена група луѓе и коњи, што поминуваат во некоја летна сончеста квечерина по овој пат, беше само едно бегло враќање од неговата заталканост.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Замислете си да почнат да ни се обраќаат во некоја летна ноќ тие далечни ѕвезди ?
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)