Толку ми треба некоја мала утеха во оваа безизелзност во која се наоѓам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Зема карамела, се навалува на седиштето, замижува, тоне, и си се чини самата во зајденоста како некоја мала птица што лета, лета, ѝ се уморуваат крилата, ѝ се уморуваат рамената, и негде пак ќе треба да се спушти за починка.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Во таква ситуација на Британците им останувало само да чекаат и да видат дали таа одлука вклучува во себе “некоја балканска федерација или само некое мало спојување со Бугарија во советската орбита“.369 На 10 декември 1944 година Главниот штаб на сојузничките сили добил информација дека “ЕЛАС добива оружје, муниција и помош од симпатизери во Бугарија и Југославија“ и барал од 37 воена мисија “да се преземе истражување...и ако е можно да ја спречите таквата помош на ЕЛАС“370 Меѓутоа, во телеграмата од 11 декември се барало “во случај извештаите да бидат вистинити“ да не преземаат “енергична акција“ како што се барало од нив, без претходни инструкции од британската заднинска воена мисија на Фицрој Маклин.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
„Нема човек што нема мака, некои имаат големи, а некои мали.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Втор предзнак Повторно јули врел ме раздени весело, седма годишнина, да прославиме заедно, во природните убавини македонски тргнавме рано, кон некое мало мавровско село.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
И било тогаш некое мало девојченце и се викало Јаглика.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
САЗДО: (Гледа во детето како во некое мало чудовиште) Кој те научи така?
„Го сакате ли Дебиси“
од Лазо Наумовски
(1973)
Револуцијата напролет само ќе нѐ уништи наполно нас и ќе ги уништи плодовите добиени од неа досега, зашто таа ќе биде насочена не против Турција, а против неа и реформаторските сили и затоа што тоа ќе биде не по наши сметки, а по сметките на некоја голема сила и некои мали балкански држави што ќе нѐ натераат нас да се дигаме, а после ќе нѐ остават на сретпат; најпосле, затоа што ако ние против сите аргументи на здравиот разум пак подигнеме востание, ќе бидеме само основа на дипломатска борба меѓу реформаторските држави и некоја трета, која борба ќе се сврши само со нашето поништување.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На тремот одекнаа чекори на некои мали нозе и вирџиниски акцент кој велеше, „Капучи, ти бескорисно копиле.“
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
По сето ова, во Подковицата многу гласови се раширија за Јована Акиноски.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Јончета Ризески Штетата го вратија на земјата на татко му Ангелета Ризески Козето и одново го направија прост селанец, Ордана го отераа на некоја мала станичка во Србија; само Крстета го оставија тука, но да не биде чувар на пругата, како порано, туку го натераа да биде прост работник во десетината на новиот десетар, Дано Плетварчето.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Секој човек по нешто се памети, по некоја мала добрина или по некој уште помал грев.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тогаш пошол и поголемкиот, сам, како некое мало облаче се веел по патот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Не ќе има место на земјава за тебе, ниту едно местенце, сеедно ќе те прогонуваат, непрестајно како некое мало, исфрлено кученце. Оди, оди!
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
И тоа со причина, зашто одвај минуваше една недела во која „Тајмс“ не објавуваше по некоја вест во која се опишуваше како некој мал прислушкувач - „дете херој“ беше фразата што обично се употребуваше - наслушнал некоја компромитирачка забелешка и ги пријавило своите родители на Полицијата на мислите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јас сум некое мало делче од исушените ливчиња на работ од монетата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
И кај Борко секогаш имаше некоја недореченост, некоја мала загонетност што те прави да размислуваш.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Многу години подоцна, во основното училиште, кога прв пат го учев францускиот јазик, Мајка ни го откри знаењето на овој јазик, кога требаше да направиме некој мал состав на француски јазик или да одговориме на прашањата од француската граматика.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Откритието ми наликуваше на оние ситни зраци што наеднаш се јавуваат покрај нас во собата користејќи некоја мала цепутка на завесата или на ролетните и тоа со единствена цел да нѐ упатат кон загубената ситница по која со часови трагаме; а замислете си само со колку слободно време располагав секое утро, во миговите на најголемата бистрина на умот, додека чекав во бурекџилницата (топлите симиди мораше да се чекаат ако навистина ги посакувавте топли) а Катерина, реков веќе, потскокнуваше од задоволство кога ќе утврдеше дека се онакви какви што ги посакуваше.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не е дури ни некое мало ритче или врв.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
- Ете, - прошепоти Јован – стигнав и јас.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Гледаш, никој не ги носи еполетите. Може да е некој мал по чин, а може и некој голем...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Учениците не ја слушаа задачата туку чекаа Ѓорѓија да си ја затвори устата и со јазикот да си го исчисти забот, додека погледот го вртеше некаде настрана.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
- Што ќе правиме сега? - прашав како некое мало беспомошно дете.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
- Ама најубавото ми е, - Дора погледна накај другите чиничиња наредени врз тревата, мислејќи дали би ѝ дала некое мало тавче, некое лажиче, како што претходно ѝ имаше дадено на Ане една кукла и еден комплет од моливи.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Еден ден седевме во мојот дом со Менаџерот и дискутиравме за моите престоечки настапи. Тој ми спомна дека во некоја мала земја Македонија во католичката црква набавиле оргули што дотогаш ги немале и бискупот преку мојот менаџер ми се обратил мене.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
- Еднаш бев со мајка ми во некое мало црквиче во Капиштец и сигурна сум дека таму нема куќи.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Најмногу сака кога среде реченица ќе му се присака да излезе заради некоја мала работа во дворот и таму, кога бргу по излегувањето, ќе му текне да допише збор, цела реченица, пет-шест па и половина или цела страница со нестрпливост да се врати на работната маса. Или обратно.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И било тогаш некое мало девојченце и се викало Јаглика.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Јас се обѕирав наоколу и почнуваше да ми станува сè повеќе страв, а најмногу ме плашеше тоа што не бев сигурна во кој правец е нашата куќа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Таа беше окупирана само од светулките и од ѕвездите и прашуваше дали можеби тие што светат на небото се исто така светулки кои успеале да одлетаат многу високо и дали, ако внимателно се загледаме во нив, ќе успееме да згогледаме некое мало тролче.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)