Снимателот немаше доверба во својот асистент да му ги даде инструментите што си ги задржа на вратот како амајлија, иако во штабната барака не го очекуваше некоја неизвесна судбина освен да пие ладно кафе, да трга цигара по цигара и одвај да чека да му понудат од шишето што се криеше во бирото.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А треба да се оди до некоја неизвесна длабочина.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Имаше ѕвезда, речиси, пустински спокој во лицето, бездруго наследен од спокојните вечно задоени бедуини во некој неизвесен правец во пустината, со само ними согледлива цел.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тешко можеше да се претпостави ова лице намуртено или гневно.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)