некој (зам.) - необичен (прид.)

Кај Миќо дома немаа боја, не можев пак да си ги светнам чевлите, и забележав дека со нив станува некоја необична промена.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Изминатите месеци не работеше ништо; две години беше вработен во еден институт за патологија, што значи дека околу две илјади трупови минале низ неговите несвесни раце; на некој необичен и необјаснив начин тоа го беше истоштило.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
На платната беше учипчил некој необична темнина која фосфоресцентно светеше и му даваше уште поголема мистичност на просторот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Старецот за миг стоеше, како да се обидуваше да го разбере неговото збивтање, кркорење и кашлање, но потоа, со некоја необична нестрпливост, речиси нервозно му мавна со раката да влезе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога му се причини дека оној на вратата не го разбира, уште еднаш, нестрпливо, без збор, му мавна со раката да влезе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не ја натераа на тоа познатите драматични настани, туку некое необично чувство што ја обземаше додека лежеше на своето легло од сено, во плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Имаше во нив и некои необични траги од жолтило.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
„Освен до темелните карактери“, рече вујко ми Герман со некоја необична цврстина во гласот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)