некој (зам.) - поинаков (прид.)

Што и да работеше, дел од неговото внимание беше свртено кон звуците на планината, кон шумолењето на дождот, настојувајќи од тие звуци да издвои и некој поинаков звук, што ќе го најави доаѓањето на неговите од село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Напротив, моите задолженија бараат постојана будност.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Или не станува збор за умот туку за некоја поинаква пројава што се јавува како белег на возраста, на годините?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Отсекогаш верував дека ваквите разговори нему многу му годат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сите овие мои размислувања, можеби во некој поинаков редослед, гласно ги искажав пред Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А притоа сосема сум свесен дека местото што го заземам, работата што ја извршувам и обврските што ги имам не трпат импровизации и сомнителни постапки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вангел Русјаков уште првиот пат довлечка машина за ронење пченка, додека пак Петар Караколев, мажот на Родна, неколку пати се враќаше и покрај облека и постелнина изнапикана во вреќи, донесе еднаш машина за шиење, а друг пат некоја поинаква и од машина за шиење и од машина за пченка ронење.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И некоја поинаква или поважна цел?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Меѓутоа, вистинскиот повод за ова мое долго и наполно приватно писмо е Твојата непозната читателка Елен Лејбовиц, жена што решила да Ти се јави откако ги открила француските изданија на Твоите две книги: Времето на козите и Татковите книги (а подоцна и романите Атеистички музеј и Брегот на егзилот).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Дека сум во право потврдува веќе нејзиното второ писмо од 10 мај 2000 година, во кое таа се повикува на романот на германскиот филозоф-прозаист Макс Пикар (Max Picard) Светот на тишината (објавен во 1952).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Го водел очајот, а не некоја мисла и решеност: како да не тргнал да се удави во реката, туку ѝ се препуштил на водата да го однесе кон некое поинакво постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш, кога стоев крај неговиот болнички кревет, Рајнер Рихтер имаше осумнаесет години, а јас имав две години повеќе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тогаш дури и не помислувавме за некоја поинаква можност“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)