ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кукулев, кој досега има учествувано и во неколку работнички штрајкови, решително изјавува дека и во иднина повторно би тужел за да си оствари некое свое право од работен однос – во случај тоа, евентуално, да му биде повредено.

Примерот на Кукулев е за одбележување затоа што подоцна тој делуваше инспиративно и за другите вработени во неговото претпријатие – кои го следеа неговиот храбар потег и, исто така, поднесоа тужби против Радиото!

Нему му се потребни најмалку дваесет години да создаде нешто ново- различно од тоа што бил дотогаш, да направи некоја своја нова историја, за да тргне напред.

Затоа, за Чанга секоја книга од татковата библиотека како и од книгите за козите што ги наоѓаше од некои свои извори, претставуваше драгоцен камен на големата тврдина.

Онаму отаде гледам еден одред специјалци како ефикасно извршува некоја своја задача меѓу жени, деца и старци.

Можеби малку невообичаено, но пражани имаат некои свои особености да собираат многу значки, кои се продаваат на секој чекор, и да пијат пиво со сендвичи.

Не беше лесно за стариот да се реши, зашто досега никогаш тој не прибрал туѓи луѓе во своја куќа, или подобро речено на своја територија, бидејќи ова катче заградено со поцрнети штици, негдегоде накривени и проретчени, го чувствуваше како некоја своја посебна држава, за суверенитетот на која постојано трепетеше.

Татко се обидуваше да ѝ го пренесе восхитот од своите откритија од градот, како некое свое продолжување на цариградското време.

Началникот почна оддалеку да ја поздравува протиница, добро внимаваше да не ја налути со некоја своја постапка.

- Прво Кротка! - си рече, следејќи некоја своја мисла, па се сврте и го побара со поглед животното во сопчето.

- Утре ќе видиме, - пак повтори доктор Коста, занесен во некои свои грижи и размислувања.

Оставајќи ја мајката да е поблиска со децата, Гого го следеше нивниот развој и со скриена надеж и со потиснат страв за нивната иднина - свесен сè повеќе дека му бегаат од раце и летаат кон некое свое гнездо, кое веќе не беше негово.

Нормативната рамка преку која трудово-правното законодавство требаше да ја обезбеди потребната заштита се претвори во уште еден дополнителен механизам за уште поголемо поткусурување на работничките права, па онаму каде не може да се овозможи на работниците да користат некое свое право, преку бројните измени и дополнувања тоа право се укинува.

Мене очите ми светнаа, грлото ми се сушеше, дланките ми се потеа; слушав како ги чита имињата на оние кои ги беше одредила да прочитаат по една рецитација, но мене на тој список ме немаше; ја прашав дали би можел и јас да прочитам некоја своја песна, а таа рече дека не би можел; ја прашав зошто, а таа рече дека моите песни се убави, но несоодветни (токму така рече: несоодветни), и дека овојпат не се бараат љубовни, туку патриотски рецитации.

Гледајќи ме љубопитено ме ја заврте раката и се засмеа од некоја своја непозната длабочина.

” Се враќаше во минатото, бегаше кон него, или трчаше по него мислејќи дека ќе ѝ побегне, онака како што некогаш бегаше од сегашноста во некоја своја иднина, во она што копнееше да се случи, во она што посакуваше да го направи.

Секој од нив се подвојува – еден дел од него, еден дел од неговото Јас, е она кое го создава измечтаениот свет и постои во него, другиот дел од Јас комуницира со стварноста, која за него не постои, и која е само затвор на кој е принуден.

Луѓето со такво Јас живеат среде стварноста, ама гледаат, чувствуваат, мислат некоја друга стварност, некоја своја не-стварност, и кога стварноста им се обраќа ним, тие луѓе знаците и пораките на стварноста, уште пред да ги примат, ги трансформираат во поинакви знаци, во други пораки.

Разговаравме така сѐ додека не почувствувавме дека очите ни се склопуваат од умор.

Да си го зачува некој својот народен јазик и да го брани како светиња, значи да му остане тој верен на духот на своите предедовци и да почитува сѐ што имаат тие направено за своето потомство.

Паметувањето на тоа родство, тој произлез и тие интереси го натеруваат секој член од некој народ да се одрече од некои свои права и интереси за да му посвети дел од своите сили на општото добро.

Никој не треба да биде дискриминиран или омаловажен заради некои свои посебни карактеристики, како бојата на кожата, религијата, националноста, етничката припадност.

Потоа, строга од некоја своја правдина и со ѕвезда од танки брчки околу устата, застанала пред двајцата без да им одговори на поздравот. Чекала.

Не можело да се знае кога е лут, кога замислен, со некоја своја тага можеби врзан за далечната испуканост на татковата земја.

И земјата, заедно со ѕвездите, е дребулија на ставата на вселената, како што е и таа веселана ситно животно со некои свои смукалки закачена за друго, секако најголемо чудовиште.

Еден од луѓето во бели бечви, не со лице на крстен туку сув крстител, висок, брадест и кадрав, трчал кон него со бласкав нож чиниш сака само да го заплаши, да го чалне малку колку да го ослободи од грижи и двоумења и, разминувајќи се со него, да го продолжи патот кон некоја своја голема цел.

Над нас, високо, се движеше зачаден облак кон орел со неподвижни крилја. Не го стаса.

Бавно ги заобиколувала лочките на својот пат.

За чудо челото и јаготките му биле мазни, неподвижни, и преку ден како облеани од летна месечина, чиниш целото лице му е изделкано од јадра биволска коска.

Веднаш оној главурдест Никодим смекнал од голтка благословено вино и од некои свои сеќавања за секакви улави старци од селата под планинската црногорица и радосно рекол дека сепак започнува моторизирањето на неговата идна дивизија - мајор е, ќе стане полковник, ќе дотера и без да го читал Марксовиот Манифест до комунистички генерал.

Можеби по линијата на ридот мина мал облак или кадра на зимска магла што до овој ден се притајувала во некоја камена пукнатина колку за да се прости само од некој свој заложник.

По ставата на чудовиштето се припиени илјадници пијавици - кој ќе ги напои со крв?

Се отвори од некоја своја магија и појде на две страни, кон гола цуцулка на планина и кон друг облак со позлатен раб.

Луѓето се насмеале кога попот им рекол дека животинчето му е како син и дека се вика Армодиј Давидовски и дека е заведен под реден број во црковната книга на родените, од татко Доситеј и од мајка Природа.

Кога мислам на тоа утро, ми се чини дека во црнкиве мои сѐ уште нечујно се движи намален коњ.

И не знаел кога и како се исправил со својата наполнета кубура.

Од овие два карактери и малкумина други, Вудринг креира серија приказни моќни како бајки: Понекогаш тие се чисти алегории, понекогаш содржат суптилни алузии, а најчесто едноставно следат некоја своја сопствена логика.

А после пак продолжуваше да ги прави оние свои мачни чекори, додека топорејќи му се со некое свое урнување врз него со сета нејзина тежина и недоодливост се надвиснуваше најпеколната мачна угорница на белиов свет.

Трескотеше потавмина продолжувајќи да го меле стаклото. Притоа и тој веќе врескаше некоја своја нечујна исповед.

Тој сето тоа го правеше по некоја своја далечна навика, без никаква помисла за очекување.

Дека тие секогаш се прибираат во некое свое легало, криејќи ја, заедно со себе, и својата болка во топлата земја на честаците. Мораше да го најде.

XXI. Бело наидува белата зимна ноќ. Наидува бело и заискрено, целата во некоја златеста ѕвекот, се рони од бледосиното небо, чиниш една единствена пајажинка, сребреста и залебдена, трепери со некоја своја чудна оморнина во првите бели ѕвездички, а после се плиска над белата земја како руса девојчинска роса, престорувајќи го во еден миг сиот свет во некој дворец од бајките, поплочувајќи го со злато и исковувајќи на него безброј бели сребрени филигрански плетеници, поштркувајќи го со илјадници одблесоци од бесценети камења, кои го маѓепсуваат погледот и во кои и волкот почнува да мечтае.

Додека стоеше крај дирата, загледан во прекрасниот ден за лов, во чијашто мека виделина дрвјата беа огромни, воздушести и бели, и во кој владееше една прекрасна тишина под млечнобелото зрачење на небото, Змејко, и не мислејќи на тоа, си ги исцрни со неколку јагленчиња од кибритот своите подочници, а после, кога очите можеа слободно да гледаат по таа светната белина наоколу, тој мирно ја допушти својата цигара, - една од ретките цигари, што ги палеше само при некој свој празник, - а потем го настега магацинот од својата долга француска пушка со фишеци, ги престегна опинците и замина.

Тој воопшто никогаш и никогаш и никогаш не ќе биде во состојба да го приближи ножот до него и тоа само заради некоја своја глад.

Пред да потоне во едно модрило, што му го преплавуваше целиот поглед, а после се расплинуваше и добиваше некакви крвави токови, помисли само уште дека она стреснување на окитот, што го виде во буките надвор, беше нешто, кое во некое свое далечно време, што сега воопшто немаше никаква врска со него, а сепак постоеше, тој го очекувал токму такво, дрвјата токму така да почнат да ги стреснуваат од себе тешките грутки снег.

На нејзината белина светот полетува во некоја своја сонувана залебденост, блескоти со својот раскош, како невеста во своите срми и во своите чипки, понесен од онаа тивка, полна мелодија на месечината, замечтаен во оние длабоки, сини катчиња на сенките.

А тие двајца во неа беа останати сами за да си свршат меѓу себе некоја своја работа во четири очи, како купувач и продавач, како купувач и џамбас, а тоа, наеднаш, беше всушност толку просто, така што дури и тој сега ја сфаќаше сосема добро упорноста на мршарот под себе.

Секако овој војник е вдаден во некоја своја мисла, сосема туѓа на службената секојдневност.

Секој дошол во животот со некое свое барање и тој треба да го најде и да го задоволи она што е потребно или да не се согласува со она што постои.

Во тоа време, кога одеа да го собираат владичниот, грчките битолски владици, од страв од ајдути, а и за да го натераат народот да го плати данокот, одеа опкружени со големи тајфи составени од заптии и ѓакони, а Партениј, за оваа пригода, беше се зајакнал уште и со некои свои послушници.

Доколку Џорџ Орвел случајно го прочитал ќе се почуствувал инфериорен и ќе ја запалел 1984 уште необјавена, како Гогољ што му го удрил ќибритот на некои свои писанија.

А тој, Арсо, се виткаше и мафташе со шишето понесен од некоја своја радост.

Ветрот бараше сопатник; се провираше низ разлистените гранки, шепотеше некоја своја исповед, беше осамен и претпазлив како и волчицата, за да се споулави со првата снегулка.

Пред да го обесат, ако е точно како што се раскажува, на јажето на црковната камбанерија, се свртил кон некој свој невидлив собеседник и прашал - Каде отиде коњот на Питу Гули?

Ветрот бараше сопатник; се провираше низ разлистените гранки, шепотеше некоја своја исповед, беше осамен и претпазлив како и волчицата, за да се споулави со првата снегулка.

„Така. Најпрвин господ ги замесил од некое свое брашно првиот маж и првата жена, потоа тие се множеле.

ПРЕДЕЛ НА ИЗМИСЛЕН СВЕТ

Од некое свое засолниште утот Утариус ми посака среќа: Не верувам во ангели, но ако ги има нека те вардат.

Вратите на куќите се затворија пребрзо. Овде онде удираше резе. Сѐ живо како да се плашеше од темнината.

Негде почна да завива сирена. Последните што не беа во некое свое засолниште, избезумено се растрчаа.

Можеби секој од нив пееше некоја своја песна.

Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.

Извесноста исчезна пред О'Брајан да ја спушти раката; но иако не можеше да ја поврати, можеше да се сети на неа; исто како што човек се сеќава на некое свое живо доживување од некој далечен период од животот, кога бил, всушност, некоја друга личност.

Многу малку од нив имаат и по некое свое нивче.

Еднаш, церибашата Осман-ага дојде во одајата на ќајата по некоја своја приватна работа, но тоа што ибн Бајко не се свитка и веднаш не излезе да ги остави сами, не заличе на дрскост, туку на понизност што бара да е на услуга.

Душата би му се сторила парампарче на ибн Пајкота да мислеше на некоја своја корист од оваа работа.

Сега вечно ќе лежи над Долнец, само што не ќе го гледа азурот на езерото што самиот го создаде, со некоја своја темна енергија и внатрешна присила.

Изненадена од сопствените зборови, јас пак сфаќав колку е корисно на глас да размислуваш пред некого што гледаш дека му значи да те разбере и заради него ја кршиш лушпата на некоја своја замисла што скришно зреела, како ореово јадро во својот мрак!

- Тој сакаше да додаде дека затворениците се таму заради некоја своја вина, за разлика од овие луѓе како неа, тука...

„... Мајка, со својата питомина, срцето, со својата кроткост, со својата тивка моќ, со добрината која зрачеше од нејзините очи, умееше во себе да ги поврзе разликите од монотеистичките верувања, во некое свое заедничко верување.

Мајка, со својата питомина на срцето, со својата кроткост, со својата тивка моќ, со добрината која зрачеше од нејзините очи, умееше во себе да ги поврзе разликите од монотеистичките верувања, во некое свое заедничко верување.

Љубоморен сум на актерите преку кои таа доживува некој свој свет, нешто што ѝ недостасува.

А додека куршумот не му ја скршил челната коска го сонувал своето планинско село и својот црвен сетер во него. И некоја своја Марија.

Во таков случај значи однапред донеле пресуда и сега останува да ги прифатам обвинувањата и да признаам некое свое самоинцијативно учество во ноќниот кошмар.

Дали тоа градот ги отвора портите на некое свое скриено детско царство, во кое, меѓу четата весели придружници, го здогледувам својот заборавен лик?.

А тој, маѓосан од љубовта, за сите вакви обавестувања имаше некое свое сопствено толкување.

Еднаш, пред некоја своја најдобра пријателка, заборавив како се викаше, истата таа девојка од куплерајот, (Розе ли, Сузи ли, татко ти никогаш не паметеше имиња), божем изјавила дека постои можност да го напушти ова штипско буниште сместено дури во грдото Горно Маало.

„И тоа мое заминување од Штип, ќе го сторам“, рекла Сузи, „со Црвенокосиот“.

Учеството на Рајна во тој весел живот на Генералот би бил значи само беззначајно делче за кое не чини дури ни да се размислува а камоли да се преземаат некои непромислени чекори, и дека Рајна всушност и прави услуга на својата пријателка Трајчеица наведувајќи ја на вистинската трага, или уште поточно, на вистинскиот пат.

Не сакаат да го измачуваат со тажната вистина дека веќе ја нема.

Рајна била многу јасна кога пред Родна укажала и на некое свое право (а не само желба) да учествува во задоволствата што Генералот ги растурал лево- десно околу себе!

По некоја своја патека сепак ме следел а без да дава знак од себе.

Без никаква дрога, освен кофеин и никотин, јас утре ќе бидам во Сан Франциско и ќе слушам некоја своја музика, а во недела, ако даде Господ, ќе се разбудам на Хаваи со папаи и ананас за доручек.

Валентина Васон јадела некои божествени печурки во Мексико и се видела себе како се наоѓа во Версај во 18 век слушајќи некоја Моцартова музика.

На неа почнав да работам во септември 1963.

Се држите за некои свои излитени принципи и обичаи како слепци за стап. Ме избрукавте пред човекот.

Претпазливо, како да ја испитува издржливоста на железните пречки што го држат, се наведнуваше со телото над уличната бездна, сеќавајќи го уште посилно засекот на железото во мекото месо на подлактицата.

Гледаше сега непосредно под себе, кон плочникот од куќата над која беше застанат, направо во луѓето што поминуваа и нивните фигури му се чинеа уште посмалени, како прилепени кон земјата, сѐ додека не изминеа малку и не ја покажеа постапно својата исправена положба.

Луѓето долу, на улицата, имаа смалени фигури и беа раштркани по плочникот, ретки автомобили брзо ја пресечуваа стеснетата бела врвица по средината, само двократниот црвен автобус, откако ќе се занесеше на завојот од плоштадот, на влегување во главната улица, лазеше тука рамно, притеснет во некоја своја одредена четвртеста линија.

Некогаш дури и несвесно, за да прикриеме некое свое малечко лошо дело, за да скриеме што не сакаме други да знаат, да се направиме важни и слично.

За него, се разбира, не беше неинтересно ни ова што Мише го додаде за да задоволи некоја своја потреба: „Бргу потоа, за следната учебна година, татка ми, кој беше поштенски службеник, го преместија во поштата во Гевгелија па јас таму продолжив со учењето и во Струмица не се вратив се до растурот на Југославија.

Најгорниот кат речиси беше готов, становите, иако личеа како јајце на јајце, како што се завршуваа, така добиваа некоја своја индивидуалност во зависност од тоа дали имаа балкони, дали пулеа на југ или север, на исток или запад, колку големо ходничето што ги собираше вратите од просториите.

Јас сè уште немам девојка и не брзам со тоа.

Си чуваш ли за себе некоја своја тајна или, штом се има најдобар другар, од него ништо не треба да се крие?

Ми се причини дека моето прашање малку ја зачуди.

Дали ти имаш некоја своја љубов, дали некој ти се допаѓа повеќе од другите, и ти нему?