Си мислиш дека и тоа е некој човечки глас, осуден по цел ден да плаче.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само така смислата на животот спакувана во една мала стиховна галерија, остава оригинален ракопис на една жена чија доза на топла хуманост нѐ води кон разбирањето на некои човечки категории.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
До ушите ми иде некое човечко зборување. Сакам да викнам, ама се премислувам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тоа само му било мака, што не можел да види некаков пат и да види некоја човечка трага.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Италијанецот слушајќи го игуменот, одвреме навреме се вртеше зад себе и се загледуваше кон ќошињата од црквата: забележуваше како некоја човечка прилика се прикрадува зад нив и ги следи.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)