Одново се загледуваш во каменот и постапно според нешто препознаваш дека тоа е тој ист камен со кој твојот дедо фрлал по крстоносците: на бели коњи, со жолти, небесни и црвени бајраци, со копја и штитови.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Врз еден од нив името на Фридрих Барбароса...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Грците исто така не ги разликуваа словенските народности и сите Словени, особено тој дел од нив што им причини најголеми непријатности и се наоѓаше во турско време под нивната заштита, тие го презираа и го наречуваа со презреното за нив име „Бугари”.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)