Бордо и црн плашт пред очи. Под нив човек скриен, во него врие.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Со темнината преминувам на креветот, размислувам и неосетно паѓам во сон.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
А кај нив човек не мора добро да се загледа, направо сѐ се гледа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Моите сништа се празни како белото поле зад прозорецот, а ако и видам во нив човек, како оди во снегот, се препознавам себеси во него.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Додека тие вака разговараа, застанаа до нив човекот со нарамникот и оној другиот што го водеше магарето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)