нив (зам.) - во (предл.)

„Една кутија “родео“, му реков гласно на продавачот за да не морам да одговарам на прашањето на Котета и да не морам да се задржувам со нив во продавницата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Оваа перспектива, како што е познато, укажува дека во определувањето на тоа што некој знае, треба да се започне со приватните дадености во неговата свест, од каде треба да се започне процесот на надградување, кон заклучоците за она што може да постои покрај нив; идејата е дека на тој начин човек барем започнува со нешто непогрешливо и несомнено.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во февруари Ролинг Стоунс беа во градот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Брајан Џонс и Нико беа добри пријатели, па тој и Дилан едно попладне заедно влетаа во Фектори, додека Велветите пробуваа, а јас со Дејвид Витни и Дејвид Вајт ги правев Сребре­ните Јастуци за мојата следна изложба во Кастели која требаше да се одржи во април. (Ги искористив и за Денс концертот на Марс okno.mk | Margina #15-16 [1995] 111 Канингем и навистина бев приврзан со нив: додека ги правев, имав впечаток дека мојата уметност исчезнува, како моите слики да одеа од yидовите и одлетуваа од нив во некој непознат правец).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Од картезијанска гледна точка, знаењето во „прво лице“ на психолошките состојби е непроблематично, бидејќи кон нив ни е отворен директен и транспарентен пристап, додека знаењето за нив во „трето лице”, како и знаењето на она за што обично сметаме дека го претставуваат, е мошне проблематично, како што покажуваат скептичките аргументи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Секој од нив во раце имаше по една метална прачка, а пак многумина носеа шишиња.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Меѓутоа, ниту еден од нив во крајна линија не задоволува.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
16 okno.mk ВО КНИН 1990-та Како книжевен преведувач имав големи проблеми со зборовите. Некои од нив во моето интелектуално искуство ме следат како нерешливи загатки.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Само едно старче седнало спрема нив во првиот ред, да не се знае дали посматра или дреме.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И тоа каков другар. Не послаб од него и Трајка Брниклијата, порешителен од сите нив во четата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Без ниеден збор, набрзина влегоа сите тројца во пајтонот и пајтонџијата ги сврсна бујните коњи, а овие полетаа преку начичканото уличе со аскер и разен башибозлук што се насобра да види што ќе стане и како ќе изгорат комитите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таќир и Јован го видоа и истрчаа низ врата, та се исправија пред нив во дворот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Макар и Арнаутите да се бунтуваа по тоа време, оние Арнаути што беа на служба во државната администрација страшно ги мразеа каурите и жестоко постапуваа со нив во време на востанието.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ѓорче се замисли и долго ги слуша грмежите од бомбите. Му се стори дури дека го гледа и чадот од нив во гората под Добро Поле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дури да ве бараат вам тие овде, јас велам ајде ние ноќеска да ги побараме нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Борис го помина благополучно џадето, не се слушна никаква пукотница, — им се обрна Пере на Ѓорчета и Петрета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дедот Јована уште утрото го собраа заптиите во Витолиште, а откако дојде комисија и направи „ќеш“, над отепаниот онбашија, Ташко и војникот, го отераа во Прилеп, a оттаму во Диар Бекир, откаде не се врати да ја види главата од сина си Бојка, кој падна од потерата на истиов овој мулазим и бег од Витолиште по двегодишно кумитување.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Пука, бре, агачко, и дупи! Шо ве дупнал ѓаволот да идете на в'кот в уста? — им се испречи Толе на патот во Крлигово на тие што одеа за Градешница и ги опколи со своите арамии.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Леринци во леринско, битолчани во битолско! — загрмеа момчињата од сите страни и се раздвоија на групички, предводени од своите месни војводи, кои не сакаа веќе да му се покоруваат на штабот, бидејќи и луѓето од штабот, од една покана да одат со нив во Бугарија, друго ништо не знаеја да им заповедаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
4. Да се обединат балканските народи против нивниот, нашиот и заедничкиот непријател и правејќи го тоа да се постават основите за поблиска соработка помеѓу нив во иднина“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во својата информација до Министерството за надворешни работи на Велика Британија го нагласил уверувањето на Јосип Броз Тито со кое на командантите во Македонија “им се дадени нови инструкции да не прават понатамошни референции за Грција или за македонското прашање без да се консултираат со него“ а дека заштитата на југословенските интереси ќе биде поставена по редовен пат на мировна конференција по завршувањето на војната.297 Интересно е што во еден од извештаите се истакнува дека “АСНОМ и ОЗНА отворено истакнуваат дека тие го мразат присуството на сојузничките мисии во Македонија и ќе направат сé за да се ослободат од нив во првата прилика“.298 Имено на 10 декември 1944 година ГШ на НОВ и ПО на Македонија го известил ВШ на НОВ и ПО на Југославија за нивниот став сојузничките воени мисии да ја напуштат Македнија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Според нив во крајот на март 1941 година: „а) Балканот станал главен театар на војната.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Апостолски има договорено да купи храна за нив во долината, но ќе му бидат потребни триесет повторувам триесет милиони лева за да купи доволно за еден месец. Дали ова може да биде испратено, бидејќи е најитно потребно“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
318 На 5 јули 1944 година одговорниот на мисјата Cocserve капетанот Ламби ќе извести дека во “неговата област има 30.000 луѓе кои се без храна како резултат на неодамнешната бугарска офанзива. Генерал Апостолски има договорено да купи храна за нив во низинскиот дел, но ургентно му се потребни пари за оваа цел“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Нивната главна особина е да да лажат, а воедно и да ги убедат оние кои се под нив во истото да им поверуваат.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
И навистина, кога се доближивме кон тој куп ветошини, се откри дека зад нечистите и прашливи стакла на врамените фотографии не се наоѓаа снимки од школски излети и семејни прослави: кога ги избришавме стаклата, зад нив се укажаа групи Margina #26-28 [1995] | okno.mk 141 луѓе облечени во облека што некогаш се наречуваше патничка, покрај нив во морнарските униформи, други луѓе стоеја со делови од бродска опрема в раце.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Покрај нив во Италија мораат да се споменат и Тинторето и Монтеверди.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Само нека се вратат, ќе ги фати, ќе се затвори со нив во колибата и ќе го чека денот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со режисерот се сретна само еднаш, на почетокот, и тоа не кај нив во шаторот туку кај него во штабот, во една голема просторија со долга маса и ѕидови облепени со мапи и графикони.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не се дотеруваше како другите негови домски другари - да спие со врзана коса, да црта ќумурни мустаќи, да пушта долги нокти на малиот прст - зашто однапред знаеше дека со ништо нема да го подобри својот физички изглед, за евентуално да го сврти вниманието на некоја од оние девојки што живееја како нив во државната установа на милосрдието и дарежливоста, само преку ѕид.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го поткрева главчето, ги дига раменцата игра со рачињата, мавта со нив во иднината. целото зацрвенето како огног во прекршениот леб, како чистата зора во згаснатите ѕвезди.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Што се однесува до припадниците на судската полиција, тие, со измената и дополнувањето на ЗСС (2008) од 2010 година, покрај останатите ограничувања на начинот на одвивање на штрајкот кои беа пропишани за нив во 2008 година (чл. 86, ЗСС/08), добија уште една дополнителна обврска: да го остваруваат своето право на штрајк на начин на кој нема се нарушува редовното извршување на работата (чл. 35 и 37, ЗИДЗСС/10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Во случајот на денешните постколонијални земји, кај многу од нив во Третиот свет, национализмот може да стане оправдување за многу работи, како на пример за: укинувањето на личните слободи, еднопартискиот систем, диктатурата на армијата, култот на водачот и различните форми на екстремна ксенофобија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Застани со нив во реката - ни вода ќе те допре, ни може рак да те штипне за прст.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Овие три работи се условени една од друга и невозможно е да се успее ако недостасува една од нив во триаголникот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Благодарение на тоа што внимателно ги слушав моите пациенти, дојдов до важни сознанија за тоа како функционира човечкото суштество.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас ги поттикнувам да зборуваат за своите проблеми, преку слободни асоцијации, низ спонтан разговор, за да можам да стигнам подалеку од симптомите на нивната болест – до траумите од детството кои заедно со примарните нагони се закопани во нивното несвесно, и така да дојдам до вистинско разбирање на нивните болести и до излекување на пореметувањата кои се јавуваат кај нив во процесите на чувствувањето, мислењето и однесувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа пролет имаше мигови кога во Гнездо сите заборававме на своите лудила, мигови во кои нашите лудила забораваа на нас, и мислевме на Добрата Душичка и на Макс, и често го изговаравме зборот “љубов”.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Макс и Добрата Душичка си се приближуваа онака како што си се приближуваат небото и земјата во некоја далечна точка – се соединуваат само за окото што гледа кон нив во хоризонтот, а дека за нив нема соединување, ама нема ни раздвојување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега лежеше пред нив во сопствениот гроб, во сопствениот ковчег, сам и блажен, со блажена насмевка врз лицето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
После јас чув уште некои слухови за г.Станчеви од нивниот живот во Петроград, слични на пасажите за нив во споменатата книга.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да имаше меѓу Словените во Македонија национално и религиозно единство и да имаше сознание за нив во жителството, досега наполовина ќе беше решено македонското прашање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Татко ми, дедо ми, предедо ми, ако се викале поради недоразбирање Бугари, тоа уште не значи оти и јас треба да сум како нив во мрак за мојата народност; ако се викале тие Бугари, тоа не значи оти ние ќе треба да престанеме да им веруваме на Русите за атер на разни Стамболовци и Свирчовци, наместо заедно со нашата пролеана крв ние да си го бараме правото од каде што треба, да допуштиме да ни се бркаат во работите луѓе што и самите не знаат што бараат; ако се викале моите дедовци Бугари, уште не значи дека јас имам право да ги експлоатирам македонските интереси со издавање весници, кои наместо да ги бранат интересите на нашиот народ – ги бранат бугарските и интересите на бугарскиот кнез.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Насекаде имаше паркирани џипови, Дајцови и тенкови и секакви видови воен персонал, повеќето од нив во комбинезони, овде онде понекоја каки-униформа, и одблесоци од раздвижената лимарија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
IX. Вистината е дека неговите го мразеа поради блискоста со оние што ги нарекуваа не-Евреи, заборавајќи дека токму оној Петар што подоцна се срамеше од сопствените постапки прв ги прифати нив во верата кон Бога во куќата на Корнелиј.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Му се гадеше од немаштијата на која никој од нив не беше навикнат – во џебот немаше ебен динар кога неговите другари од бендот го викнаа да дојде со нив во Берлин.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Поучен од бившиот систем дека тоа што не можеш сам - можеш преку партијата, ја одредил точната адреса каде може безобѕирно, апсолутно неодговорно, да му се стапне на вратот на секој творец без разлика какви се неговите творечки резултати и колкав е придонесот од нив во сеопштата културна атмосфера.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Оние, будните крај купиштата жар и пепел, мислеле дека ништо не се менува освен движењето на ветрот, ништо, ни двајцата вкочанети - Онисифор крај зинатиот гроб и Онисифор зад насобраните гранки, секој од нив во исчекување другиот да заспие за да го стори она што мора да го стори со мртовецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Светлоста на огнот полека се менела - потемнувала и ослабнувала, станувала дел на ноќта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Неколкумина се свртеле кон волето во втората запрега чиј стопан останал да гори зад нив во плиток гроб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Говедска жолчка, побрзал Пандил Димулев. - Да бараме говедска жолчка и грутче во таа жолчка. Тоа било доволно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
О, тој не сакаше ниеден од нив во текот на ноќта да се испече.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Другите две родилки ги вперија очите во бујните гради на Рада, а од нив во млазеви се цедеше животната белина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И ме разоткри, а кога притрчаа и другите две девојки за да побараат дозвола за сладолед, на овие од „пекарата“ им преседна муабетот, а беа и посрамени затоа што го препознаа јазикот на кој разговарав со децата и им беше јасно дека Германката - јас, сè ги разбрала, и дека оној најдобриот меѓу нив во одредени активности залудно си се проектирал некаде таму далеку со неа во Дизелдорф.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Скршени од болка и од заемот што го зеле од комшиите за закопот, одвај чекаат да се доверат на првиот близок до нив во редот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сите нив во 1941, во деновите кога Србите побегнаа од Македонија а Бугарите сè уште не беа дојдени, ги снајде голема несреќа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Диџејот се возвишува во твоите очи. Звуците ароматично ги микса, како да си игра со нив во твојата глава. Го обожуваш секој негов потег врз плочите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Всушност, ние ја сметаме Penrose-овата претпоставка малку веројатна: Скоро сигурно постојат некои вистини чии изјави се толку комлицирани што човечкото суштество неможе да се зафати со нив во сите детали, и Gödel-овите реченици веројатно спаѓаат во таа категорија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Лери Меккафери (Larry McCaffery), кој предава во Јужна Калифорнија, пишуваше за многумина од нив во своето дело „Јуриш кон студиото на реалноста, Досие на киберпанкерската и постмодерна СФ”. (Storming the Reality Studio) Многу од теоретичарите не читале баш многу научна фантастика; Тие се хард-носед хип.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
„Обериутите” подоцна настапувале уште неколку пати, но по жестокиот напад врз нив во листот „Смена” групата престанува да постои, па така не ни излегува планираниот алманах „Архимедовата када” („Ванна Архимеда”).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Јаничарите како и језуитите биле жестоки кон папскиот и султанскиот трон, но без нив во критични моменти тие не можеле да опстанат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од восхитот со кој му зборуваше Камилски на Татко за руските класици на литературата, најмногу откривани од читањето за нив во делата на Андре Мазон, Татко можеше да утврди лесно од каде потекнуваше прорусизмот на неговиот пријател, кој подоцна, продолжувајќи во просоветизмот својата судбина ја насука во сталинизмот, што можеше да го чини глава на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но Климент Камилски најголемата благодарност и восхит му ги должеше на Андре Мазон, кој ја беше утврдил посебноста на македонскиот јазик, близок до српскиот и бугарскиот, но различен од обата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Има зборови кои не трпат објаснување, тие самите за себе и по себе ја содржат сета содржина пластена во нив во текот на времињата. Таква судбина има занданата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ја очекуваа вистинска карта, како дар на судбината, која требаше да им поврати нешто засекогаш изгубено, за да се смири, урамнотежи во нив во блискиот залез на нивните животи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За да гледаш љубовни бои со нив во сите светлини и во мракот.. За да гледам и јас!!!!
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Тонеа заедно со нив во чад, крцкаво морморење и не видоа, иако, можеби, ќе им беше сеедно: Мирон липаше со забуцнати прсти в коса; неговите лути солзи имаа еден пат- се збираа на врв тапиот нос.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тие дремеа и молчеа, тој разговараше со нив во себе.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ете зошто сакаме да бидеме со тие крволочни и гладни глутници, сакаме да стапиме со нив во ведар и смртоносен судир.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Можеме само да читаме за нив во книгите, а тоа што пишува во книгите можеби не е вистина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога Гаврил беше трета година средно тие повеќе пати го земаа на гости кај нив во Вермонт, тоа многу ни значеше и нам како родители, бидејќи има некој во туѓина којшто се грижи за нашиот син.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Но, од друга страна, преку воведувањето на системот на бруто плата, односно со вклучувањето на претходните исплати на работниците за хранарина и превоз во основицата за пресметка и плаќање придонеси (чл. 14), поволностите што ги донесе ЗПЗСО за нив во голема мера беа неутрализирани.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Не беше ни едноставно, ни лесно да се избрише сето она убаво што се случи меѓу нив во изминатите неколку години.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И не од нарцисоидност туку од љубов и верност кон првичниот поттик, кон првичната инспирација, кон онаа првичан возбуда што ги забележа првите зборови кон овој реквием, основата негова, јас ги сочував нив во нивниот автентичен вид, придружувајќи ги со новите песни со прологот, епилогот и епитафот како обид да ја согледам и изградам неговата поетичка целина.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Нему му удри в ум мислата да ги заштити овие невини суштества кои ќе му требаат за работа на неговите нови чифлизи, а да му ги испрати на кадијата и бегот само водачите на бунтот, што ги познаваше многу добро од средбата со нив во Старавина на Богородица.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Аџиите веднаш се наредија во редот на прилепските, битолските и тиквешките бегови и се избакнаа со нив во знак на братство и рамноправност.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
На игуменот му се крена косата, пламна од возбуда, од лутина, истрча на чардакот, но Наќо кога го забележа, стрча по скалите надолу да бега, се сопна, падна и се стркала по нив во дворот; игуменот го стаса.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Јаким налутен што судот пресуди во полза на Лиќо, започна и тој сега да ѕида уште еден кат на својата куќа, и сега тој почна да му го затвора светлото на прозорците од Лиќо; сега Лиќо зафати да го тужи Јакима и да го спречува да го изгради катот; започнаа одново да доаѓаат комисии, вешти лица од судот, да прават скици, записници, да даваат мислења; се редеа судски решенија, жалби, тужби; времето одминуваше а есенските дождови почнаа да му ги ронат ѕидовите на изградениот кат на Јаким; и тој нечекајќи дефинитивна одлука на второстепениот суд, зафати да го покрива; Лиќо се обиде со сила за го спречи, започна тепање меѓу нив во кое се вмешаа и нивните жени и нивните синови: Танаил и Китан. во тепачката дојде до пукање и Лиќо го отепа Јакима.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Хористите, со и без маски, грабаат од кошарата и танцувајќи по ритамот на блузот, со уживање ги гризат јаболките. таа во кадата или чинот на капењето како ритуална вертикала мојата пријателка ужива во решавањето еротски криенки низ антиката гилгамеш и енгиду ахилеј и патрокло како топли браќа незаситноста на хачепсут само (за) доволноста на хиполит ноншалантно како дома си влегува во неизмерната живост на паганските олимпи го бакнува кастор во левиот полукс во десниот образ со сибила ги претресува најновите пикантерии мислев се работи за умешност научена од библиотеката од таткото универзитетски професор по математика дека едно попладне не видов како се капе како си игра со сапунот по кожата силно возбудувачки сепак наивно така црномурестата египетска божица си играла во нил со младунчето хипопотам миноската голограда девојка со острите рогови на бикот дијана со шумските извори сосема лесно можев да ја префрлам во персеполис атена картагена нинива меѓу бадемовото млеко гулабовите очи јасминовиот цвет сокот од лилјан босонога ќе стапне меѓу нив во насмевката нитрага од исклештениот грч на дојденката најскриените катчиња на висечките градини се отвораат пред неа мокра сфинга сред куќните змии ограбувачите на пирамиди светите писма лавиринтите сиот си се вжештил ми вели не е тоа секс одговарам тоа е мит и влегувам во кадата есента веќе ги пожолти градските улици или фотоапаратот како детектив
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Имале деца коишто биле сакани и кои ги сакале нив во секоја фаза на развојот и на едните и на другите, вклучувајќи ја и американската адолес­ценција и американското средно доба, верувале или не.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ќе им ги избирав и ќе им ги читав најубавите од нив во мој избор.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Уште долго ќе сакаш да бидеш со нив во кругот ќе сакаш залудно и ќе се прашуваш: што во бесконечноста што во атарот на загубата?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сум изнесувал осакатени Грци, ми умираа на раце, во прегратка; ги закопував како да ми беа најблиски; јадев со нив од една порција и со една лажица; лежев со нив во една ќелија; се пржев со нив на истс карпа...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Уште во Пајко Маало, таа секоја вечер ја чешлаше својата долга, бела коса, а потоа трпеливо и педантно ја врзуваше во плетенка, а нив во кок на темето.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А другите деца настанаа собрани околу нив во круг којшто се изместуваше но борачите натаму наваму, како што се носеа тие.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Топејќи се во нив во мене оживуваше она потиснато, заборавено јас.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Постои простор помеѓу нив во кој се протегаат некои нови концепти, кои И го обединуваат И го раздвојуваат парот, но кои не можат еден на друг да се редуцираат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во следното ниво, сега обата члена на парот се на рамна нога, треба да се испита самата подлога за дистинкцијата помеѓу p И не-p, И да се покаже дека таа е лажна антитеза.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Концептите се изразуваат со зборови што се јавуваат во оригиналниот текст, но тие добиваат целосно ново значење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога виде дека ја нема, ја тргна Ане за раката, таа што не беше мрсулава, ѝ ја викна да дојде кај нив во дворот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Секој од нив во музеите, ископините од античките градови, арените, тврдините, требаше да ни ја дополни големата идеолошка лекција што ни беше наменета заедно со соц-реалистичките театарски претстави што требаше да ги гледаме.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се разбира, најлесно е парите да се разменат за сладолед, чоколадо, да се појде со нив в кино, да се преточат во сок, лимонада, играчка и друго.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Беше ставена во стаклена кутија со дрвени рамки, пред неа гореше нешто како мала свеќичка, ама не беше тоа, а на фотографијата се гледаше жена со дете во рацете, а некакви чудни дечиња со бели крилја, летаа над нив во облачињата што се белееја.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Бугарите на повлекување собраа со нив во војска петшеснаесет души.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Капетанот Мрвичиќ го гледаше некое време за заискрени очи чиниш готов да го задави, а потоа како да го зеде под свое својот бес, извика едно „Пизда ти материна...“ и замина пак минуваќи крај нив во спротивниот превец со кој одеше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Додека не ги фатија едниот од нив во друг арамилак...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На враќање ни една од нив во себе немаа мисла за Дончо и за Митра, ни за тоа зошто ја немаше Чана, туку и во трите стоеше само кадрото на учителката.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Наспроти турските власти, коишто секого што се борел против нив во Македонија го прогласувале за “бугарски злосторник“ и немале сметка да прават разлика меѓу Револуционерната организација, Врховниот комитет и гемиџиите, некои од дипломатските претставници на големите сили се потрудиле да навлезат во суштината на проблемот и да откријат кои се всушност, гемиџиите.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Опортунисти и идејно блиски на Врховниот комитет, Татарчев и Матов повеќе биле наклонети кон разбирањсе со сличните на нив во редовите на самата Револуционерна организација, со официјалните кругови на Бугарија и со Врховниот комитет, отколку да застанат рамо до рамо со оние што револуционерната идеја и практика ги определила да бидат вистински изразители на стремежите на македонскиот народ.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Е, никогаш не знам како тоа да го кажам, што ѝ е на тетка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Љубе живее заедно со нив во куќата во Влае, но не му е татко, туку ѝ е...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)