Ги одбираше Тој зборовите, ги лачеше, ги средуваше и со голем страв ги допираше оние меѓу нив низ кои се насетуваше беспризорно мрачната боја на крајот.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Вие сте духот на logos-от.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Не вложуваа ништо во играта и тој уште губеше додека одеше со нив низ дворот и низ тихиот ходник долг како вечност.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А имаше толку многу земја околу нив низ која можеа да си ги шират корењата и да црпат животни сокови.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Кога ќе се смиреа нивните тела, кога ќе се смиреше чунот, се враќаа наназад на брегот: Царјанка продолжуваше да ги бели алиштата, а Трајан да трча околу селото, да се искачува во муренковите бавчи, да шета низ костенарот, да крши дренови прачки, да шврка со нив низ воздухот, да свири, да вика, да пее, да го исполнува сиот простор со својот глас. 6 Портрет на куќата од Маруш.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Паметам, се искрадувавме под бодликавата жица и крадешкум влегувавме во нив низ отворените прозорци без стакла. Внатре пустелија.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
„Заради макја ми. Таа е душман на хартиите: како глушец душка по нив низ куќата и ги прибира за палење оган ...“
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Но, овие води, со нивните бранови силно повикуваа да се следи нивниот тек, да се патува со нив низ Езерото.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тој сега беше најмногу со своите книги кои ги носеше сиот живот со себе, минувајќи со нив низ империи и војни, низ забрани и прогонства.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
А имаше толку многу земја околу нив низ која можеа да си ги шират корењата и да црпат животни сокови.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)