Мајка навидум беше смирена и даде знак да почнеме да јадеме, особено ние помалите деца.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Тие повозрасните братучеди од семејството имаа право навечер, после прикажување на филмот, да останат уште некое време надвор, а ние помалите моравме веднаш да си одиме дома.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
На патувањето сето семејство беше во едно купе, во соседното беа нашите пљачки, многу таткови книги, а ние помалите деца носевме перници од пердуви, меки како срцата на Мајка и Татко на ова, за нив, сигурно бесповратно патување, збогување со нашата родна земја без враќање.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)