ние (зам.) - еднаш (прил.)

Да купиме, вели Оливера Поточка, да јадеме и ние еднаш ко луѓе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа се храни со своите жители и со сончева светлина, пие од водата, од дождот, која ние еднаш веќе сме ја пиеле.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Си седевме ние еднаш така собрани под ѕидот на градинчето Гошево и со нас беше и Јоле.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Па јас одлично паметам, дека неодамна ние еднаш заедно го разгледувавме прашањето: што ќе биде, кога Барбашин ќе се врати.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)