оваа (зам.) - куќа (имн.)

Трајанка ги следеше работите. - Чедо, бегај од тука! Бегај си за Кирета, омажи се, не останувај во оваа куќа повеќе! –ѝ рече таа еден ден на Невена.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Радиото како да сееше терор во оваа куќа која со години зрачеше спокој.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со козлето го одвеле и стариот козар. И оваа куќа се завила во црно...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Си се поврзал со некои луѓе од Канада и си сакал оваа куќа и други куќи и земја во Маказар да продадеш.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се чинеше, Орде барем така си помислуваше понекогаш, а и сега кога нункото му кажа за нејзината љубов, - дека тоа заправо не се татко и ќерка, ами дека е тој некој силен и лош змев што ја грабнал неа, убава девојка од далечна земја, и сега веќе двата остареле во оваа куќа, загинала и неговата сила и нејзината убост.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дури тогаш се покажа женското суштество, што покрај дедо Иван ја обитаваше оваа куќа, единствената негова ќерка, веќе стара мома од близу четириесет години, мала и спечена, со добродушно и виновно усмевнато лице, малку дури поцрвенета, срамлива.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Така си врвеше во оваа куќа зимата по еден ред и само една мала случка внесе смут но без да го наруши редот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
МАНОИЛ: (Ѝ го препречува патот) Стој, ти си моја жена и без моја дозвола не можеш да ја напуштиш оваа куќа. Ти тука ќе останеш!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
МАНОИЛ: Јас сум должен да заминам, а ти ќе останеш во оваа куќа сѐ додека јас сум жив! (Тргнува кон вратата) Збогум!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Кога ја ѕидаа куќата од Мировци во Скопје, пред да дојде сопственикот, Веле започна со Аригра: - Вујко Аргире, само ако ме послушаш, можеме за два месеци да бидеме готови со оваа куќа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Да поминуваат луѓе да ги гледаат, да се чудат и да велат: - Еве, оваа куќа ја соѕида тој Веле, мајсторот од Тресонче.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
КОТЕ: Така мори, Митрејце, пушти го срцето за да ја пушти и господ полна раката во оваа куќа.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МИТРЕ: Како да не, сме зеле. Маживме, ќерка, купивме некое нивче, оваа куќа ја направивме...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- „Во оваа куќа има заразна болест“, со уживање изрецитирав.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кога се доселивме во новоизградената станбена барака, ми се чинеше дека одеднаш бев пораснала и во оваа куќа треба да преземам улога на домаќинка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Тој прстен, тој прстен, крмнаку нечист“, веќе со турски зборови повторуваше бегот со приковани очи за зелениот камен на Калпаковиот прст. „Го уби, ти го уби?“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И кога Борис Калпак се обиде да се урне со сиот бес што го собирал во грлото, во крвта, во срцето, на предолгиот пат од Кукулино до оваа куќа во која се загнезди нашата коба, во која таа коба стана несреќа на недолжни луѓе, навистина кога Борис Калпак ги крена рацете кон очите на бегот, во истиот миг кога старчето водено од претчувство се склопчи во огништето, еден од слугите ја подаде раката продолжена со црна кубура.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оваа куќа ја наследив од еден мој близок роднина. Во нејзе стапнав кога дојдоа првите колонисти од Македонија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Жена му, научена молчаливо да поднесува сѐ во оваа куќа, нема со кого да си ги сподели своите сомневања и немири, својата тага и својот страв за единствениот син.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„И оваа куќава, чичко Славе, од ’кендлс’ ја изгради ?“ - го прашав уживајќи во погледот и ладниот сок.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сега оваа куќа во очите на Климент Камилски стануваше историска зашто во неа требаше да се водат големи битки за спасување на балканските јазици од задржаните османизми кои можеа според неговото убедување да им наштетат на балканските народи, кои најпосле добија свои држави.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нашиот ѕвонар, другарот Анески, еден од некогашните членови на оваа куќа, во свои часови мошне живо си спомнуваше за сето тоа и што беше најчудно секогаш сам почнуваше да раскажува, без некој поголем повод ќе рече: - Луди како луди, ненормални, - велеше, - дај им малку боја и забораваа на сѐ, со денови забораваа и за јадење и за спиење.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Шо се случува во оваа куќа? Шо прајш бе чупе, косите ќе ти ги откорнам!!!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Ќе го земам примерот со МТВ. Како единствен јавен ТВ-медиум, за оваа куќа постои распространето мислење дека е херметична и конзервативна, и дека опстојува како полумртва институција.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се сеќавам на првата ноќ и на моите отворени очи кон благата летна светлина зад прозорците и на мирот во кој беше обвиткана оваа куќа во Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Уште при последната преселба, кога се вселивме во оваа куќа крај реката, Татко реши своите книги да ги смести во малото одајче крај чардакот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сакам да покажам дека и во оваа куќа е негуван добриот вкус и не ѝ недостасува нужната внимателност и респект.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаеш, можеби тоа е смешно, но отсекогаш сум сакала да се знае дека луѓето не ѓи прави луѓе само нивното богатство, туку и човечноста, секако ако ја имаат, а и внимателното однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
СПИРО: А, Анастасијо, Анастасијо, нека ти е алал лебот што го јадеш во оваа куќа и уште од малечка името што го носиш: измеќарка на чорбаџи Теодос!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И така по некој месец од твоето раѓање, те донесе Профим скришно од Албанија и ти стана чедо на ќерка ми и на оваа куќа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ве молам, - ѝ реков на свекрвата, умилкувајќи ѝ се, - доволно долго ве гледам како ме раните во оваа куќа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сите сте добро? Децата? Мажот? Мајка ти? Добро сме. Сите сме добро.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
МАТЕЈ: Оваа куќа порано или подоцна и онака ќе биде моја.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ЕВТО: Живее ли уште во оваа куќа? Како тоа носиш скитници на спиење?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СИМОН: Ништо не смее да се каже во оваа куќа.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ДИМИТРИЈА: Ќе се јаде ли во оваа куќа? ВЕРА: Не се дојдени.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во меѓувреме се врати и Љубе, расположен по прошетката и уште од врата викна: - Ќе се вечера нешто во оваа куќа или ќе се умира од глад?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што туку си се разврескал! – му се вдаде тетка ми – каде си пак ти толку долго?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)