Лежеше истегнат на тревата, гледаше во еден бел облак што патуваше по бескрајното небо и му ја пееше оваа песничка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Седна крај прозорецот, го зеде моливчето и ја напиша оваа песничка за топлата снежна покривка: Од небото зимско цел ден само снежи, под покривка бела родно поле лежи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)