Тоа е поради онаа сенка од синот што паѓа на нас и нѐ засенува.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Сонцето е во тој момент прикриено зад едно мало облаче, тиха сенка го милува дворот, претчувство на онаа сенка што ќе ја шири крушата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)