„И не брани ја. Оној беше прав: Ганка е ... Таа не е за тебе, синко.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тоа, оти го погоди, и тоа, што беше сигурен дека оној беше погоден, сега беше сосема сеедно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Кого бранам?“ „Ганка.“ Не ме гледаше веќе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А човекот оној беше трговец со две нешта, оти само две нешта видов на тезгата негова на пазарот: пајаци во разни големини и од сорти разни: страшни и отровни, нестрашни а отровни, страшни а неотровни, нестрашни и неотровни; и, клучеви многубројни, златни, за непознати клучалници.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Но, кога оној беше на средината од долината, доста блиску до него, и кога застана тука и се собра во едно сиво перниче со натулени уши, сиот престорен во прислушкување, Змејко дури тогаш зеде да се подготвува.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)