се (зам.) - бори (гл.)

До сега, како што изјавува овој сегашен пензионер, ниту еден самонаречен синдикален лидер во РМ не им излегол во пресрет на работниците, и наместо за 1ви Мај синдикалните лидери да организираат протести и да се борат за подобрување на положбата на работниците, тие „играат ора на градскиот плоштад“. 163 1.  Интервјуто го водеше Сашо Карапанчев, на 13.III.2011, во Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пресудата беше спроведена доброволно, без да има потреба да ја иницира понатамошна извршна постапка, на која беше решена. 77 ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мотото на Вујовиќ – која досега има учествувано и во неколку работнички штрајкови и други облици на протест – е дека работникот мора да се бори за своите права, бидејќи таквите работници – колку тоа да звучи парадоксално – и самиот работодавач повеќе ги цени. 1.  Интервјуто го водеше Ива Михајловска, на 29.I.2011, во Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот на Зефиќ е поучен за тоа како еден работник треба систематски да ги користи сите правни средства кој му стојат на располагање за да се бори против нанесените неправди.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Државата и синдикатот се во постојана борба и не треба да соработуваат, затоа што синдикатот секогаш треба да биде на страната на работникот“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ние сме војници, се бориме, нема овци да пасиме. –му додаде Бугаринот.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Нема да му дозволам да го распарчи имотот... –се бореше таа со самата себе... војуваше со себе си.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Се бореше да ја поддржи глобалната програма на сметката на своите чеда.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Чудовиштето се доближува, козичката се исправи гордо со роговите, ќе се бори во името на сиот козји род, во името на овие кутри козари слушатели на чело со Чанга, подобро да се бори отколку да ја изгуби слободата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се сеќава на козите сестри, на старата коза Ронда, која цела ноќ се бори со проклетиот волк, за утрото да ја изеде.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми го замислуваше Чанга и како проклетиот балкански Сизиф кој се бори за козите, со тие бели камења на вечното уривање.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Козлето, кутрото, ја избра планината, слободата, се бореше јуначки со волкот, но смртта сигурно ја стигна.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Задолжените партиски кадри страхуваа дури и да мислат на ова пријателство, зашто меѓу татко ми и Чанга се случуваше ток­му она против кое тие се бореа: поврзувањето на поразената класа и победничката класа преку козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Знаеше дека, кога луѓето не ќе се помират со забраната на козите, ќе пројават револт, ќе се противстават, ќе се борат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А треба водата, затоа и се борев и се изборив, за да ја навлажниш испуканата уста и потта да ја измиеш од лицето и од снагата и да ја симнеш наслагата од меѓу прстите на нозете.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сите следни денови, кога летото беше веќе во својот зенит, притиснат од сè наоколу врело, се борев со потребата да го раскопам оној гроб, да го дознам и она што, можеби, е подобро да не се знае.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дупката наоколу беше опашана од толпата, а внатре Јован, како гладијатор, до половина гол, испотен и исцрпен, се бореше со страшната ѕверка - сувата и непопустлива почва.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Што никако не значи дека нацизмот, по толку време, е неможно да се препознае, именува и да се бориме против него.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Теоретичарите секогаш биле вешти во пишување - litterati - и се бореле против размислувањето во слики, значи против магиското мислење.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Воспоставувањето на новата културална меморија (библиотеката) се одвивало бавно затоа што морало да се бори против сложената корелација меѓу претходната усмена меморија (митот) и претходната материјална меморија (магијата). Маргина 35 143
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Гледајте колкави му се - им се сврти тој на девојките - и ајде човек да се бори, кога гази со нив како со копита”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Фатија пролетни дождови и компирите поникнуваа бојни како бозе, ќе речеш божем преку ноќ се накренале од земи како космати борачи и сега тука се борат во бавчата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јас клетва сум дал да се борам за слободата на татковината!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
СЛОБОДАТА: Не си ли ти оној кој му проповедаше на народот дека треба да е спремен при првиот повик да излезе и да се бори против тиранијата!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
А сега одиш да се бориш рамо до рамо со тие твои другари и за тој наивен народ!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Децата обично го сакаат тоа, а јас мислам дека ги сакаат затоа што не се кондензирани. A.C.L.U. организацијата се бореше против тоа децата да носат маички со „Симпсонови”. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг:Да, човеку, „Јас сум Барт Симпсон, кој си бе ти?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сакаме и ние со вас да се бориме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тетка Анѓа долго се врткаше во училиштето и упорно се бореше со немаштијата и гладот, штедејќи го брашненцето за подолги и потешки денови; чичко Петре постојано ѝ помагаше, ѝ се наоѓаше за што било и ја утешуваше дека и ова еден ден ќе помине и ќе дојде време убаво и среќно.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Е, нема, братче! Не си посилен од мене! Ајде, на сите ви се борам!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се раскара со Бешот и другите организациони луѓе, го протепа во Градешница и самиот селски војвода Гулета, ги тевтиши Старавинци, Вешивци, Грунивци што избегаа од Витолиште и ја почна пак арамиската.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дури Тренков и другите организациони дејци, по страшните порази, се откажаа од борбата и од нападнувачка поминаа кон одбранбена борба, Толе си остана верен на својата клетва, дадена уште при напуштањето на кошарката од татка му Трајка во Крушевица, дека ќе се бори и ќе коле, тепа Турци изедници, а и нивни помагачи од која било вера.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој на дело покажуваше дека се бори против Турците, а ги штити христијаните. Не бараше ништо од селаните, а плаќаше сѐ што земаше.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Неговиот лозунг беше: од еден земи многу, на многу дади по малку.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа секој десетар да си и собере луѓето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој очекуваше расправии, кавги, може и до инцидент да дојдеше, според она што беше слушал за тврдоглавиот и суров самозван војвода Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас досега се боре како шо знае и може, а отсега еве ти а пушката и мојте другари — теслим.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бравите се испекоа и четниците се наручаа беговски, та почнаа по ледината да се борат и валкаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се слекоа по кошули и се грабнаа да се борат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А кога на Адемовата колиба во Валот, каде Толе со стрика му Кулета ги пасеше Адемовите овци, дојде арамијата Чанак капидан со своите другари — шест души одбор момчиња — и зеде два брава за да го подмами Адема да го фати и уцени, Толе во своите десет дванаесет години се зачуди од храброста на овие луѓе што не се плашат од Турците, и виде дека некој и со нив можел да се бори и да ги тепа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гледам дека некои од дојдените сакаат да се вратат назад и да нѐ остават сами да се бориме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ралфи продолжи да оди, но не верувам дека сакаше да избега. Мислам дека се предаде. Можеби знаеше против што се бориме.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
По априлската војна, единствена политичка сила која застанала да се бори против наци-фашизмот била Комунистичката партија на Југославија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Во таа борба активно се вклучи и македонскиот народ кој покрај борбата против окупаторите и монархијата се бореше и за национална слобода и формирање на сопствена македонска држава.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Ваквите очајници не се спремни за големи игри, често пати нивната кариера завршува во морето на криминалот каде најчесто слугуваат како третокласни робови токму на оние идеи против кои во стартот на нивната мисија толку жестоко се бореле...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Мечкин Камен се бореше и го бранеше прагот на Републиката.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не можеше повеќе да се бори. Немаше сили да им откаже на луѓето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Утрото Бојан бескрајно долго ринеше снег. Се бореше за тие вчера трасирани пртини во снегот, да ги одржи, да ги зачува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Наеднаш немаше желба да се бори, да се докажува, постоеше само некаква сила што го влечеше кон леглото, што постојано го држеше во некаков полусон.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Така нареков еден жилав, џогланест трупец. Со него се борев зимоска.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога дојдоа Србите, извади едно пусулче превиткано како аптекарско ќесуле за прашок против болка и стуткано во чкрипливото стапало на дрвената нога, според кое произлегуваше дека односниот се борел во редовите на српската војска, дека бил ранет и дека се инвалидизирал, па се молат српските власти да му излезат пресрет, покрај тоа што ќе му доделат инвалиднина.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се чувствуваше слаб и немоќен за да може болката повторно да се бори со множеството детали, со нештата што требаше да се координираат, една работа да се вклопи во друга, прво ова да се направи, а потоа другото да следува, целата конструкциска скица да напредува со точен редослед, и соодветниот човек и соодветниот материјал да бидат на соодветното место и соодветното време.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Синдикатот мора да е еден од главните фактори при креирањето на социјалната политика во државата, а не целото време да го мине во дефанзива и само да се бори за намалување на последиците од штетните законски решенија, чијшто број, како што ќе видиме понатаму во оваа студија драматично се зголемуваат.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
И јас се борам. Со збор, право и мисла.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
А царевите се бореле за папокот на светот, еднакво како и за папокот на некоја жена, која причина била за страшната војна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И знаев дека како последица на тој активен партиски живот, кај Земанек, исто како и кај мене, ќе се избрише здравата линија до која може да се оди во повредувањето на другите луѓе (каков апсурд: а се боревме за здрав народен дух!); тоа и се случи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Слободата е незаменлива убавина и занес, но само додека се бориш за неа, додека трчаш за да ја престигнеш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во тие денови малкумина би сториле нешто за да и го потемнат лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Црнците мораа да се борат за да ги изменат законите, социјалните практики, сопствените гледишта и идеолошките структури.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Очигледно беше - иако се бореа, нападнатите беа послаби од беспризорните.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Замавнуваа една кон друга и се судираа како да ќе се борат.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Го убиле, го убиле, тагуваше тој и ја нишаше големата глава. - А се бореше против анархистите.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој падна во Дебарца кај што со Муча на живот и на смрт беше се борел.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Но, далеку од факти, ваквите генерализации за геј- мажите биле обични заблуди – на пример, дека геј- мажите се модни зналци или познавачи на дизајнот, дека се мераклии да се облекуваат како жени. ‌Џон, вели, цел живот се борел против тие стереотипи и не сакал да гледа како сега нив ги поткрепуваат и високообразовни установи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Молам да ѝ биде доставено, а ако тоа не е можно, тогаш нека и биде пренесено дека чесно се борев и не сум предавник.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Добро се сместија таму, државата против која се бореа не ги обвини, за една рецка подолу им ги призна чиновите макар што војнички беа неуки и објавија книги за тоа како ја поминале граѓанската.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Марјанти одеше од група до група и, бодрејќи нѐ, велеше дека на овој начин ѝ помагаме на народната власт и се бориме против англоамерикснакскиот империјализам.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Јас молчев и мислев на Рајнер; во мене се бореа стрепењето дали ќе се врати и сигурноста во неговото ветување. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Едно утро, една година по заминувањето на Рајнер, додека се приближував кон неговиот дом, го видов како стои зад прозорецот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Илузиите на самиот српски народ пак не се безрезултатни: во случај на војна за Македонија со кого и да е, Србите како еден сите ќе се нафрлат на непријателот, -српската војска со најсилно патриотско чувство ќе се бори за Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Други ќе расудуваат оти со полното отцепување, од една страна, ќе ликуваат нашите непријатели, коишто ги насочуваат сите свои сили да ги ослабнат балканските Словени за да си подготват почва за разделување на балканските земји помеѓу нив, а од друга страна, оти тоа ќе нѐ натера нас Македонците да се откажеме од нашиот прв долг, да се бориме за политичка слободија, да разрушиме сѐ досега направено и да зафатиме сѐ одново, така да се рече, од азбука.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Само одделното македонско национално самосознание кај нас ни дава морално право да се бориме против барањето на малите балкански држави да се раздели нашата татковина и да се бориме против пропагандите што готват почва за дележ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Учените, аристократијата, интелигенцијата и воопшто општествените класи, каде што се имаат лични интереси, стари традиции и предубедувања, се борат со новите течења, каде што се наоѓаат вистината и правината.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Самостојниот политички развиток на Македонија е неопходност, како нешто без кое ние не ќе располагаме со доста средства да се бориме со пропагандите за да ја зачуваме од нив нашата национална самобитност.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Кога последнава падна под Византија, Македонија беше слободна држава за извесно време и со успех се бореше против Византија и ја имаше под себе цела денешна Србија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Значи, нема зошто да се бориме со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А ако не може да се добие автономија, треба ли ние рамнодушно да гледаме на работењето на пропагандите и да се бориме со едно ново течење што е насочено само против нив само затоа што тоа течење ќе ја ослабело најсилната пропаганда?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тие течења се вкоренуваат првин во долните класи и воопшто кај луѓето без предубедување, готови да се борат со тие предубедувања во заштита на новите идеи, од чие реализирање ќе зависи не само нивната, туку и среќата на нивниот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
108. Затоа, имајќи предвид оти новото течење само од себе ќе расте, треба да се разгледа прашањето дали комитетите ќе се борат со него или пак ќе го поддржуваат?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако сме логични, тогаш треба да признаеме оти автономијата на Македонија, за која досега револуционерите се бореа, има смисла само во тој случај ако револуционерите согледуваа во нашиот народ такви квалитети и особини што се немаат кај другите балкански народи, а се само наша карактерна црта.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа општост нѐ побуди заедно да се бориме со општите непријатели.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
По борбата на бојното поле ќе настапи време да се бориме на културна почва, и во тоа време, наместо да имаме можност да ги ползуваме плодовите од пролеаната крв и да напредуваме културно, ние и тогаш, како и сега, ќе треба на наша штета да ги помагаме ту српските, ту грчките, ту бугарските интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
105. Сарафов, Радев, Јанков уверуваа оти тие се борат со девизата „Македонија за Македонците”, за сите Македонци без разлика, и оти никогаш Македонија нема да се соедини со Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
28. Се прашува, кого го убедија ” Movement Macedonien”, “Право”, “Автономија” и др. во тоа оти се борат за слобода Македонците, а не оние што се викаат “Бугари” и се од Македонија и Бугарија? – Никого.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
157. Ние гледаме сега оти три национални и религиозни пропаганди во нашата татковина се борат една против друга и сите заедно се борат против нас и нашите интереси, сакајќи да им нанесат смртен удар и да си ги потчинат под себе, земајќи го со таа цел религиозното и училишното работење кај нас во свои раце преку црквата и училиштето за да ѝ нанесат смртен удар на нашата народност, ни го налагаат нам нивниот наместо нашиот јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Можеме да започнеме со насловите во весниците, со жалопојските во уводниците и во контакт- емисиите: дека нашиот едукативен систем се распаѓа; дека нашите студенти се сѐ помалку способни да ги читаат и разбираат зададените текстови; дека tag-line комуникациите, од некои наречени “bite speak”, ги уништи последните остатоци од дискурс во нашиот јавен и политички живот и од инстант- докторите и медиумските консултанти направи наши нови шамани; дека додека комуникациската империја се бореше за глобална хегемонија, издаваштвото падна под власта на „нултото салдо“, и дека ерата на „моќни трендови“ е пред нас; дека фондовите за уметност се кратат на сите страни, додека самата уметност изгледа преживува длабока криза на безначајност - и така натаму.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во одеднаш разбудената ноќ околу него тропотеа чекори, лаеја кучиња, пискаа женски гласови, пцуеја мажи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Го олабави прстот од чкрапалото, исцрпен, се бореше за здив, му се чинеше како точно во срцето да го клоцнал коњ.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Можел да види како публиката се бори за ликот што сака да го види во претставата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Од ридот се ближеше зловолно гровтање. Наслушнав. Тоа, всушност, некој крај огнот дишеше со возбуда.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тоа време, по неуспехот на востанието во Савоја, италијанскиот револуционер Гарибалди е во Јужна Америка каде ќе се бори за независноста на Рио Гранде и на Уругвај, Делакроа го оживува со цртежи Шекспировиот Хамлет, а во Македонија, по пет години од раѓањето на поетот Прличев добитник на првата награда во Атина за поемата Сердарот, негде на планината Бистра изгоруваат живи во плевна двајца стари иконописци заедно со голем иконостас за некој крушовски манастир.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Зад сето тоа се криеше големата сложеност на едноставноста, сиот тој ред на привидното спокојство да стане разбуричканост на споулавеноста - цветови сме што можат да пуштат отровни трња пред кои месото на животот не се повлекува туку им се нуди, им се остава да го параат, и јас веќе не знаев зошто го продолжуваме патот, иако Онисифор Проказник им рекол на неколцина дека ќе изгинеме и како мртви ќе ја победиме смртта зашто друг по нас ќе се бори: на бедниот со срце, господи, помогни му.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Бори се и ќе поживееш. - Со кого да се борам, каква судбина? - Таква.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И кога оние двајца биле готови, во исправеноста слични на голи стебла, едниот крај јамата, другиот крај преголемиот куп гранки, тишината станала помамна утеха дека сепак не ќе се случи нешто страшно.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И, додека е во тек преселното движење на холандските Бури од еден во друг дел на Јужна Африка, ларпурлартизмот ѝ готви на уметноста стапица за да ѝ ги скине врските со животот, граѓанската класа во Шведска бара укинување на племството што можеби, според правдата на развитокот, ќе подава рака да испроси трошки од „никаквечката“ трпеза.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тоа време, годината е напишана во црковните книги, мајданџијата Карпош ги кренал на востание луѓето од земјава, зазел од Турците неколку градови и ги исклал беговите во десетина села.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можев да видам низ сивожолта зачаденост како бодат и како сечат крвави и песоглави и знаев дека тројцата Турци дојдени во селото под знак на своја ламтежлива правда не личат на себе - разлеано месо и бедни крпи се под сенките на ѕверосаните луѓе што се здружуваат во глутница кога се борат и самите за своја правда, и можеше да се поверува дека од криците и замавнувањата пукаат плитарските ѕидови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето стануваа чудни, се нишаа, се топеа пред моиве очи и веќе беа базја меѓу тркала и рогови од кои змиесто се извиваа секакви корења и се испретплеткуваа околу сенките да им ја пијат темната крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога стигнал со своите голтари до Скопје, она што никој не го памети и што го запалиле австриските војски на честитиот или никаквиот цар Леополд, ајдутот Парамон дошол пред књазот Карпош и му рекол дека ќе се бори на негова страна за човечки правдини.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некој ѝ се чудеше на прикаската: удрила зла чума на царските синови и ги ничкосала, најмалиот останал жив за да се бори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Луѓето се бореле и со нокти и со заби, за една глава барале две: на малите народи една глава им е поскапа од три непријателски; ќе убиеш тројца, четвртиот тебе ќе те доака; ти гниеш во гроб, тој делка дечиња - тројца браќа му загинале, четири дечиња ќе изделка; ти ни род ни пород, тој сѐ може.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ќе го убијам.“ Едната веѓа на жената непрекинато трепетеше. Како гасеница да се бореше со ветар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така беше: турски јатаган му го ископа едното око на Арсо Арнаутче и ги раскрвави кого в рака кого в глава - Орлен Шумков, обајцата Онисифоровци, Куно Бунгур песнопоецот и Богдан Преслапец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Несреќите нѐ присилија да се бориме и да си ја пречистуваме крвта. Ние го сторивме тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Останавме толку колку што требало да сме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господ не ги зема ами ни ги остава да се бориме за нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така тие го сардисале гратчето со пушки и топови: истрел - крик, писок на сабја - писок на пресечено грло.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се почувствував како да сум со нив, со тие безумни насилници. „Тешко ми е“, реков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги гледале како се борат за здив и им ја мереле омразата, не по движењето на нивните усни, повеќе по задгробниот мирис што се испарувал од нив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа биле студени години во кои сиромаштијата под планинската црногорица му плаќала на султанот данок со крв, кога делии со зелени чалми ги собирале машките деца и ги носеле во булук кон Стамбол и кон Едрене, таму да ги потурчат, да ги научат да бодат со копја и да сечат со синџири, и самите подоцна, како брадести јаничари искитени со шарени перја и натоварени со топузи и криви сабји, да собираат нов данок во крв и да се борат против ајдутите во чии чети бил и Парамон Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оној негов дедо или дедо на дедо му се викал Парамон и, како сите од тоа време во Кукулино, бил умен и со две очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Далеку е, мајко, знаеме. Но знаеме, а и ти знаеш - децата ни гладуваат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кога судбината ќе се обиде да ти го скрши вратот, тресни ја по муцка, со тврд глас рекол Пандил Димулев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Акциите се единствениот доказ дека Македонија е жива, дека се бори. (Влегува Неда со ракија.) ...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Сиве овие години јас неотклоно ја следев таа права линија: да бидам како него, да постапувам како што тој би постапил, да се борам за она за кое се бори тој - со еден збор, да го правам само она што би го направил единствено тој.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Дури се гордеам што сум Македонец, син на еден измачен народ, кој преживеал толку вековни робства и пак не се поддал на непријателот, да го претопи, ами жилаво се држал и се борел за својата национална слобода.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Полека тонат ко во жива песок, црни мисли во сумракот се бореа, полека умирајќи во бескрајот... Црни мисли во бескрајот ТОНАТ...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Победник сум! Научив како да се борам Како да истраам Како да сум доследен на моето јас! Научив многу нешта...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Резултатот е „Медал“, за кого сите се борат да го допрат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Го анализира однесувањето, на суштеството кое се бори да се пронајде во ритмот на новото време.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Зар може човек да се бори со голи раце...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Беше тоа еден немирен ден, и тој полека ги откриваше ветровите, што се бореа за надвладување со него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еднаш мислев дека е далеку од мене и од многу други луѓе, дека е само за една мала шепа луѓе, една таква судбина на одбраните на оние што сакаа и што се бореа, што живееја само за да сакаат и да се борат, и што најпосле успеаја да го преуредат животот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Рада се бореше за здив, а Снеже продолжи не забележувајќи ја нејзината состојба. - Се вика Виктор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој се бори, предизвикува, го кани за жестоко судирање светот задушен во таа спарна сала.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Откако таму ќе ги обучеа колку толку, одново откако ќе ги натераа да се заколнат дека ќе се борат за славата на Србија и на Кралот, ги испраќаа во првите борбени редови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веднаш штом стигнале во Бугарија, таа година 1857-та, се префрлиле во Влапко, а оттаму со ајдутски дружини навлегувале во Бугарија и се бореле против Турците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пере Тошев, кој заедно со Бошета и со многумина нашинци во оваа војна се борел на бугарска страна, на Јанчевци им донесе две бугарски ополченски одликувања од времето на Руско-турската војна од 1887 година, едно Бошево друго од татко ѝ на Драганка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во пролетта во 1914-та, српските окупациони власти во Македонија сета македонска младеж, од седумнајсетгодишна возраст нагоре, почнаа даја мобилизираат за да се бори на нивна страна против Австроунгарците, а после, во првата Голема војна, и против Бугарите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Имено, тукашните сега се определија за орлите, поточно за оној што сам се реши против штрковите и тврдеа дека тој ја олицетворувал Македонија, која, после, по прогонот на Турците, остана сама да се бори против сите свои довчерашни сојузници, а тие, гнасници, ја убија, односно штрковите го убија јуначкиот орел.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ами може зер некоаш мрава со мечка да се борит, да и вие со мачор да се борите?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Нагонот го одржуваше дивиот род: волчицата се бореше да ги исхрани малите и да ѝ ги подари на шумата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога ќе се вратам дома, ќе се борам за првак на средна категорија.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ако му се пожалиш на четничкиот војвода, тој веднаш за ножот - За тебе се бориме, твоја ракиичка пиеме - Ако појдеш до комесарот на другите, тој ја развлекува волчата челуст, сака да апе - Од пет ока јаболки не ќе се сотреш. Има манастирот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе се руши фронтот, вели, нема веќе кој да се бори.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ејди, Секуле, Секуле, му велам. Тие за кој ти се бориш ти се дома, на гости.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А за кого се борев, прашува, за кого и против кого, прашува, кој е поразениот, се прашува, ама одговор сега не си дава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јон е друга војска, и тој за други се бори, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За кого се бориш, бре, бамити ја, вели Наќе. - Ами ти за кого се бориш, вели Стојан од реката. - Абре, со Бугари ли се стокми, вели Наќе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сите се борат за високото. Да се искачат над сѐ што е на земјата. Напред!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога е осамен, а не сака сам да биде, ќе почне да си зборува со себеси: се борев, прашува, се бореше, сам си одвраќа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тогаш ми се стори дека слободата е најголема во сонот и дека најмногу се исплатува да се бориш за сонот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се отвораат нови ниви и ливади. На ливадите, по косидбата се бореа селските бикови.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А така момчета, вели и појди кај едни, појди кај други, не куражи и благодарја ви на учението, ни вели и ние: покорно благодарим, ќе му одречеме, а шумата свети, мислиш сонцето заборавило да зајде, да се тргне од неа, а сонце нема, небото на твоите рамена се потпира и тука учевме сѐ што си има една држава за да напаѓа и војната си тера и првин се бориме со Грците и со Англичаните и дење-ноќе во окопи, со цела спрема и не смееш да заспиеш, оти ако те најдат заспан, ќе те врзат на сонце, ако е сонце, ако не е дожд, и така ќе скапуваш, 123
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го креваат месото од правта и само се борат, се растргнуваат. Се дават.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
да извидиме кај се, да наслушаме што зборуваат, и ние одиме и врзуваме колчиња, за да ни веруваат, ама со нас имаше и еден Бугарин, ни го присливија, како нивни човек, ама тој страшлив, идеше до некаде и застана, јас, вели, не можам повеќе, не сакам со секој да се борам, вели, да не сакаш и душманот да ти го одбереме, велиме ние, и одиме, го помоливме да иди, и заминавме, а тој остана во нивјето, во калта и ние наближавме до теловите, до окопите, и слушаме зборување, ама ништо не разбираме, ни бегаат зборовите покрај уши, не знаеме дали се англиски или грчки,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е така е кога не знаеш за кого се бориш, му велам, - А ти знаеш, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така се влечкаме надолу, се дргастиме. Слегуваме и се бориме со Капинка низ шумата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еве го Претседателот со цилиндар и редингот, во кралска кочија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Синот на инженерот Ајфел, зашто великиот татко веќе од пред повеќе години беше умрен и погребан, пребледе како крпа. Зар бевме во можност да се бориме?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дури и зелката се разболе од зеленчукова килавост, од тумори против кои селската рамнодушност со години веќе не се бореше.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Додека околу нив се мешале извици, истрели и блиски далечни грмотевици, вториот раненик, оној, преку чии очи минал шрапнел, лежел ничкум и копал со нокти и заби под себе и пцуел, пелтечаво и тешко, под контузија - и султанско знаме, и паши, и вера, Тој до него, со две парчиња од војничкиот ремен ги стискал нозете над коленици за да не ја изгуби крвта и со неверување слушал во зачуденоста без чувство за болка, за еден миг заборавајќи си ја судбината: кауринот, на кого му е укажана чест да биде војник под зелен бајрак, не атакувал за да ги убива оние што ги зеле да се бори со нив за нив, милосливите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ги потпрев тупаниците до бокалот со мртва вода во која се бореше за живот преситна собна пеперуга и го залепив челото на нив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Жените се борат колку што можат да ги изгледаат децата.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Робот има само едно право, - реков. – Да се бори за својата слобода. - не занесувај се, - подзастана изненаден црвеноокиот. – Од нас досега никој не избегал.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Подот не го засегаше што мислам и како се чувствувам.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Со комарец тој се борел, но бегал од зајак сив.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Црвените очи на другиот изгледаа како две жарчиња. Кога ќе трепнеше, жарчињата се гаснеа. И пак изнурнуваа под клепките.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во градината шета со очите и ги следи бубалките што лазат крај него, ги пофаќа, ги става на дланките, им ги сеќава намерите и маката да дојдат до храна, да се борат за својот гол живот, за опстанок и се соживува со нивниот свет.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
За Климент Камилски полиграфот, ерудит и хуманист Фаик Коница можеше да се смета за херој на модерните времиња на Балканот, но воедно немоќен и среќен балкански Дон Кихот, кој се бори успешно со големата европска јазична ветерница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Главната теза во дописот на Аполинер беше дека Германците залудно се бореле против француските зборови во германскиот јазик, сметајќи ги за бесполезни паразити.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние се боревме за големи идеали, за слободата, а мерценерите за пари.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И пред да започнат со операцијата чистење на зборовите кои требаше конечно да завршат во минатото, како историзми, тие постојано се бореа со наносите што ги имаше секој збор отаде своето време поставувајќи си го постојано прашањето: каде останува тоа што веќе минало, дали минатото на некаков начин минува во сегашноста, дали е вечно присутно, дали идното е во сегашноста, дали тоа што било конечно значи никогаш повеќе, дали народите кои не го знаат своето минато се осудени одново да го живеат?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Платата на мерценерите била значително поголема од оние во редовните армии во кои се бореле.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Моите симптоми се вдишувањето и издишувањето, во кое се борам за воздух...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Лесно е да плукнеш на човека. Тој се борел.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кутрите никако не се даваа, до последната капка сила се бореа, викаа: Не давајте нѐ браќа! Не!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Не можеше да верува дека пред тоа се борел со црната треска.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Секако, не може да исплива, да се искачи по стаклениот ѕид и полека се дави, се насмевна. Не се бори како што се борам јас.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Само пропуштените шанси чекаат во заседа втори. Другите се борат за првата.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Мораше да се бори за нивната љубов.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Браќата беа друга приказна - тие беа постари, пет мажи во фамилијата кои од многу рано се бореа за сопствената егзистенција и му помагаа на татка си да го развива бизнисот.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Работата многу си ја сакам, се трудам учениците да ги водам на добар пат во живото, да бидат чесни, храбри, да се борат, да учат и собираат знаење.“
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
А фашистот Ернст фон Саломон вели: „Не се бориме за народот да стане среќен, туку да го натераме на неговата судбинска линија”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се надеваше оти Али Фетхи набргу ќе се врати во Истанбул, тој остана рамо до рамо да се бори за нова Турција од првите битолски идеали на младоста до позлатените идеали на староста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ама сепак подобра земја на овие простори на Балканот не може да постои. Треба да се бориме за да се спаси!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Лук и вода - прифати Сојузниот, нека функционира нашето самоуправување со пазарно стопанство, без капиталистичките односи, па веднаш ќе му се види крајот. Зарем не?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Препознатлива униформа на легендарниот водач. Уште од времето кога се бореше за независноста на својата земја!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми пријде како некое животно, се боревме, мислев дека ќе го победам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еден ден се боревме и почувствував дека се заборавил во жарот на борењето, ја зеде машата, а јас избегав зад еден плет, тој удри во плетот, дотрча мајка ми и му свика: Што стори бре, Тасе! а тој – Остави Ристено, ќе си го утепав детето, цел ден немам тутун и таков сум.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Борците се побунија дека не е праведно да се борат со Шиптарите.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
МОДРИШЌЕ - ЖЕНАТА ШТО МЕ ПРЕДИЗВИКА Ние го продолживме патот за селото Модришќе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој направи една лоша гримаса на лицето и ми се закани.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сепак се бореше жестоко против паниката.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се бореа со него можеби дваесетина секунди.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја немаме сите привилегијата да се бориме на фронтот, но барем сите можеме да бидеме во форма.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го изненади помислата дека во моменти на криза, човек никогаш не се бори против надворешниот непријател, туку секогаш против сопственото тело.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постариот тип социјалист, кој беше обучуван да се бори против она што се нарекуваше „ класна привилегија“, заклучи дека тоа што не е наследно, не може да биде постојано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во него се бореше некаква чудна мешаница од чувства, иако не беше вистинска мешаница; тоа беа повеќе пластови од чувства, од кои не се знаеше кое е она основното.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тогаш таа била соборувана од средната категорија, која ја мобилизирала на своја страна ниската, преправајќи се пред неа дека се бори за слобода и правда.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека мавташе механички напред назад со рацете, со израз на сериозно задоволство на лицето, што се сметаше соодветен за време на физичкото размрдување, тој се бореше во мислите да си го пробие патот назадечки во магловитиот период на раното детство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ додека се бореа за власт, средните користеа термини како што се слобода, правда и братство.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Треба да ви биде јасно“, рече тој, „ дека ќе се борите во темнина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не можеше повеќе да се бори против Партијата. Освен тоа, Партијата беше во право.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како да си пливал против струјата која те враќала назад, независно од тоа колку силно да си се борел и потоа како да си свртел и си се препуштил на струјата, наместо да ѝ се противставуваш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Вистинската власт, власта за која ние се бориме ден и ноќ, не е власт над предметите, туку над луѓето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога во еден момент погледот му застана врз дрвцето расцутен јоргован, кое прикрај се бореше со правта од ѕидарските работи, лицето на Сандри се осветли: ете го знакот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Марија се бореше со многу контрадикторности во себе.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се бореше и со волци, целото со крв ќе го направеа, но победуваше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А за развиен, дури и го помина Јована, кога почна и да го кутиња по орото кога се фаќаа да се борат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Со молневита брзина се разнесе по сите мариовски села веста за вчерашниот напад и со иста брзина се дадоа наредби за одбрана, та како Чебренскиот така и мостот на Светецот на време беа поседнати од по стотина селани, одделно од постојаната одбрана, сите беа готови да се борат на живот и смрт со напаѓачите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
– Ете четири месеци јуначки се боревме и уште три години ќе се боревме ако не ни напакостеа со водава.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А за да го убеди началникот оти навистина се посрби, почна да ги брка своите селани — воени дезертери, што не сакаа да се борат против пријателот на Бугарите — Австроунгарија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го напоруча убаво, убаво, и Петре изјави желба да остане со брата си во првите редици и да се бори за ослободување на неговото село Старавина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Mope, брате, со поповото можеш ли да се бориш. Тоа е пеано јајце, — вели кисел Крчо и го вади од џебот скршеното јајце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се разбира, не се бореа ни луѓето, коњите, како Крали Марко и Лутаца Богдан, ами ги удираа двете шишиња и чие шише ќе се скрши, таа група се враќаше и се придружуваше кон победничката, така што оваа стануваше поголема.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога се бореше со страчките, почна да вика во сонот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И пак почна во себеси да се бори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој му е стар пријател. Врсници се. Едно време се бореа по панаѓурите и го кутињаше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога во глобалистичката агенда не е предвидено Формирање на невладини организации Кои сесрдно ќе се борат за неотуѓивите права на кривите краставици И од нив да се прави салата на европските трпези Како што на пример на почетокот на дваесет и првиот век Имаше портокалови и други невладини организации Кои со каранфили и рози им го поплочуваа патот
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Со кинеските пагоди кохабитира мексиканската чаршија Олвера Стрит, место на кое малиот скитник Чарли се бореше со лошите државни чиновници што сакаа да му го одземат синот.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Од секое ќоше демне по некој холивудски народен херој, некој славен лик што се борел за човечки правдини, некој јунак над јунаци што изгинал на големото платно, на пожолтените страници на рото-романите или пак на стрип-лентите во високотиражните весници.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Туку, кај запрев, изумив? – Кога се бореа Грците со Италијанците, а нашите думан фатија! – ја потсетивме. – Да, останавме, во градот, најмногу мајки со деца, старци.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка требаше, и во мирот, кој траеше подолго од војната, да се бори со сите средства на својата тивка моќ за да истрае, за да си ги спасува своите деца.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се бореше со лек трепет но можеше да ја повлече кочницата како што можеше да го стисне со показалец чкрапецот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа се трудеше да им ги запамети гласовите за да ги разликува по нив и затоа безволно се бореше: „Зошто мене ме прашувате? јас сум лекар, хирург. Мобилизиран сум.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не беше пијан. Само се бореше со здодевноста.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Умираш на рати зашто не знаеш да се бориш. Стануваш пасива на животот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И најде: да се борам, требаше да се борам со сјајот во твоите очи. Тогаш во театарот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не знаеше и не се бореше да за не сонува ли или повторно доживува или сега за прв пат влегува во оној настан што можеби еднаш го дожевеал само како мисла, како колебливост, како туѓ настан, што расне во ассоцијации на сетилата-од линија или звук или мирис, или се заедно, и стои како недогледен пламенен столб збуцан во темнината. Како вжарен нож.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не знаеше веќе и не се бореше да узнае.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Уште само неговото големо прашање останува да живее под таа покривка и не се бори за доказ.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Цветан Горски херојски се бореше, уште од првите дни на сталинизмот, да ја спаси колекцијата на животот на Езерото на својот учител, морален татко, во времето кога пајажината на сталинизмот го зафаќаше Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Жената беше смирена. Ова не беше прв пат во тие тешки денови, кога се бореше да го спаси патот на јагулите, да го гледа како зборува на сон.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Еј знаеш ли колку се борам со неа? Борец е маме ѝ ебам. Не се дава кучката.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
- Сам се предаде - продолжи Горјан. - Сака да остане со нас и да се бори и тој како партизан.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
За покажаната храброст курирчето Трајче Таневски се пофалува и се истакнува за пример како треба да се бори секој за татковината!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Во земјата која необично многу ја поддржува современата уметност, првата специјализирана институција - со разновидни слики кои се гордеат со атрибутот „најголеми во Јапонија” - се бори да ги исполни големите очекувања на публиката.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Не знам зошто но сепак проговорив на глас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев уверен дека немам од што да се бранам а знаев дека нема поголема глупост од онаа, да се бориш со замислени ветерници.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А наеднаш го узнав она, најстрашното: дека е непријател, дека е злосторник, и дека не ја заслужува слободата за која и не можам да речам дека му ја донесовме ние бидејќи и тој самиот за неа се бореше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За разлика од тој свет во високите сфери, овде, долу, во обичниот живот, Поетот мораше да се бори како и секој друг поединец со горчливите проблеми на денот, со секидневните стапици од кои не се амнестирани и занесениците впрочем како и секој простосмртник. (Тој има срочено повеќе сентенци во кои настојува да ни ги објасни темните страни од овие приземни случувања.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Раде Ич, комитата, кој водеше војна за својата земја со Отоманската империја, а потоа се бореше на страната на Бугарите против Србите, и на страната на Србите против Бугарите, не поведе никогаш војна против својата детска наивност.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сакам да си играм со нив и да се борам со нив и да ги плукам и да ги тегнам девојчињата за прцлињата и да се ракувам со учителот и скришум да си ги бришам рацете од капутите во гардеробата и сакам да пораснам и да патувам и да се ракувам со сите луѓе од сиот свет и да се оженам и да имам многу деца и да одам во библиотеки и да земам книги и — сето тоа би го правел”, рече момчето гледајќи во септемвриското утро.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Милиони години ние се боревме против гравитацијата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ова се луѓе од некој далечен свет, од одредена планета и имаат точно одредени очи, точно одредени уши, одат со нозете на точно одреден начин и носат оружје и размислуваат и се борат, и имаат точно одредени срца и секакви други органи, точно така како што уште многу одамна беше утврдено.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се боревме за нивната големина, за нивните големи зборови. И тоа е вистина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А кривата девојка со нагрденото лице што најмногу викаше и која најмногу беше готова да се бори повеќе никогаш не ја видов.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Да, ги сакам и Македонците, зашто и тие се бореа против туѓинците во истите ровови во кои што се боревме и ние...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Па секогаш ни велеа: - Борејќи се за оваа татковина, се борите за вас.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Читав: Крива Паланка, Куманово, Титов Велес, Прилеп и... и Битола.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Против Англичаните се боревме ние во Атина, нашите сојузници, разбираш? Ние, илјадници, се боревме против туѓинците.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Се борел човекот како обичен војник. Го мразел фашизмот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Како и да речеш, тоа го правевме и за нас. Ти сам рече, Нумо, дека, борејќи се боревме и за нас.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во целиот бран што ги следеше ослободувачките војни на колониите, сиромашните се бореа да се ослободат од богатите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Веќе година и пол се борам да се создаде меѓународен фонд за решавање на тој проблем.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И така, си доаѓаше, па си одеше. И сега е тука. - Тука? - Да, тука.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Му се чини, а и како на другите да им станува јасно, дека наскоро сиот воздух во собата ќе се истроши и тие сите ќе поцркаат, додека под скафандерот, Мишкец и натаму упорно ќе продолжи да се бори за живот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Успеал и да се здружи со некои бегови и чорбаџии што го бранеле кај битолскиот валија лажејќи го дека Луман навистина понекогаш пленел, ама и против комитите се борел.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тогаш Трајанка излезе пред децата и ги грабна оние двајцата што се бореа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ситна работа. Сосема неважна. Но немав сили веќе да се борам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се бореше со себе: - Ти навистина понекогаш немаш врска со реалноста – застана, воздивна и ја поврати познатата симпатично препредена насмевка.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ана го дочекува во спалната, во креветот. – Сонував дека се борам за тебе – му шепоти, додека тој силно ја бакнува по бледото лице.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Седеше Висар скриен во одајата и се бореше со две неволи: болеста и стравот; а татко му на секој шум и тропот во дворот, на секој ѕвекот на ѕвонецот на вратата, излетуваше со пушката надвор.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но, моите чувства беа силни, на моите слаби рамена прометејски го носев товарот на тагата, но успеав да се исправам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сите еден ден ќе ја запознааеме болката и некои страдаат секој ден, секоја ноќ, секој час, малце по малце, и не се предаваат, се борат со злото, искушението и неспокојот и го наоѓаат својот пат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тетин ми, кој како сѐ уште да се бореше со изминатата попладневна дремка, жмиркаше со малите црни очиња и се обидуваше да ме слуша.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Под ова знаме Гоце се борел и татнел вишен небосвод, под него борец со желба горел, - за народ, правда, име и род!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Шумно лисје низ гора се стели, в честа гора гори силен пламен, а крај оган седат борци млади, ечи песна од јуначки гради: „Се бориме под Гоцево знаме!"
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Под кацига некој рицар се бори со клун на птица. На гитара свири жица.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Веројатно е така, Штом така неверно ја остави Светлината да умира сама да се бори сама со темнината, а ти удири броиш како Јуда.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Вие ме раните, а јас ве лаам. (Борис почнува да плаче.) Вие цел живот се борите за мое добро, а јас не сум свесен.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
САРА: Зошто сте такви, господине Стево? Зошто не се борите за себе?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Балканските народи – Грците и Југословените“, а тој под Југо-словени ги подразбирал Србите, Хрватите, Словенците и Бугарите, „со векови се бореле против угнетувањето“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во однос на тоа што претставува балканскиот дух и другите дискутанти се согласиле со ставот на Косановиќ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Штом таа денес не се бори. Утре таа ќе мора да работи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Срамота! - подвикна пак и рече: - Нашите браќа таму се борат - крвават - тој покажа на кај Бела Вода – а таа Бела Вода - планината над Герман, а од таму, од Отешево како на дланка се гледа и Лунѕер и Врба - Јани покажа на широко отворената дланка - како да ги имаш на дланка, така се гледаат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Имаме информации дека во битката за Гревена храбро се бореше и за покажаната храброст е унапреден во водник.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И да не забораваме дека ние се бориме за „збратимување....“
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние, како што знаете се боревме за демократија и мир во земјата, а најмногу против англо-американскиот империјализам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој остана и се држеше за онаа страна која одлучи да се бори за слободна и обединета Македонија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Научивме да се бориме како партизани, ја совладавме партизанската тактика и имавме големи успеси...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега ми велат - херој ќе бидеш ако се бориш до последната капка крв, ако умреш, ако загинеш со пушка в рака...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се борел, па и јас се борам, ама од тоа не правам споменик...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Како можело атеистот да го негира постоењето на Бога и во исто време, да се бори за него? – ме прекина А.А.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но сега, без Татко, натажената мајка, колку и да се бореше ѝ остануваше верна во читањето, библиотеката тивко замираше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко, колку и да се бореше во животот тивко и ненаметливо да ги ублажува наследените и неизбежни разлики, наложени од исчезнатите империи на Балканот, останати како жила­во наследство, со уште пожилава инерција во времето, овде беше оставен засекогаш во просторот каде што разликите беа дефинитивни, засекогаш обележани.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Меѓутоа, штом се посочи варварството, посебната задача на меморијата е да се бори против заборавот на жртвите имајќи свои иманентни и природни начини на одржување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се чини дека цела армија агитатори се бори против природната вистина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На пример, Марија Австриска, во името на империјата на Австро-Унгарија, ги повикувала албанските католици да се борат против нападите на Отоманската Империја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По пет векови како да се креваше големиот отомански камен под кој живуркале, се бореле, опстојувале многу различни народи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тие се борат – а тој сака да бега!
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
На кусо: таквиот живот не е ништо друго туку непрекинато подгревање на однапред подготвената мастурбациска фантазија.” б) “Па нели филозофите се бореа за културата да се рашири по цел свет и индивидуалната сфера да не биде веќе зависна од надзорот на Државата или овластувањата на заедницата?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сакаа луѓето да бидат слободни при задоволувањето на своите поединечни интереси и воедно способни со своето размислување да посегнат и од другата страна на ова тесно подрачје.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Денес е јасно дека добија само половина од битката: деспотизмот е победен, но не е победено мракобесието. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 100
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И, се разбира, не можеме да имаме убав свет ако не се бориме против сите зла што ни го грдат животот.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Многу победи можеле да бидат извојувани само затоа што до другарот бил другар, затоа што за другарот се борел другар.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И, добри мои читатели, да го завршиме разговорот со тоа што ќе повториме дека сите сме должни да се бориме за поубав свет, свет во кој сите ќе бидат еднакво среќни, во кои сите ќе се почитуваме и ќе си помагаме.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Прикаската ви ја раскажав за да знаете уште од сефте дека тука ние на прво место ќе се бориме со незнањето ваше, а на второ со неумеењето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И за сосема да ја изгони сликата на Пела уште неколку пати се бореше со вителот под врбата и на крајот сосема исцрпен одеше да спие под некоја сенка со полн стомак од праски набрани од самото дрво под кое легнуваше.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Цел живот се бориш за својата земја, а те закопуваат во туѓа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некогаш ми се молкне срцето по него, некогаш не знам кај ми е. Се борам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Не го напуштаме нашето прашање, вели Никифор, како што се бориме за Грција, така и за нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се борам. Не сакам да го видам и се борам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лазиме и се бориме со угорницата. Накачивме во шумата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Воскресија Мукаетова гледа во огнот и вика: За кого се борите, крвници!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас пак сега се борам, покрај ,Елено моме", да го придодадам и ,пајдушкото оро".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Хрушчов подзапира, си го враќа предниот чекор на делканиот камен, се врти и гледа: две жени се борат со глутница полицајци.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како ќе се бориме за свој јазик, велат, ако се служиме со туѓ?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се бори да ја повлече надолу во длабокото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Букварот, велат, ќе ги обедини, ќе ги освести и заедно сите ќе се кренат да се борат, и Грција склучува договор со Турција и ги враќа Грците од Мала Азија, сите ги населува во нашите градови, а македонските Помаци ги иселува во Турција, ти ја земаат земјата сосе гробови, а без гробови немаш ни роднини, нивните војници со убиства се фалат во писмата: кој колку Македонци убил, се натпреваруваат во убиствата и затоа добиваат наградни отсуства и нешто друго добиваат,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еј, грчки глави под англиски шлемови, вика и кашла, вие се борите за кралот, а кралот за Англичаните!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас не се борам само за Македонија, вели, иако првин се борам за неа...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ѝ припаѓам на оваа партија, вели, и ако е потребно ќе одам да се борам и на Пелопонез, а не само овдека, во Егејска Македонија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но таму само ни кажаа дека сме целосно рехабилитирани и дека не е докажано оти сме припаѓале на некоја организација што се бори против Советскиот Сојуз.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега ние се бориме со единиците на германската армија, а отстапуваме пред ЕЛАС.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не си го поднесував животот. Се борев самата со себе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Просто се чувствував како да се борам со злото во мене. Одвај се извлеков од лошите мисли.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Избезумено се бореше за внимание покрај групата другари што подоцна се намножија на масата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се борев со сите сили да останам доследна на својата карма. Сѐ на сѐ, зборот Божји е моја заповед.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Овој обид на гемиџиите имал и една друга последица: за прв пат тие се откриле пред Револуционерната организација дека постојат како револуционерна конспиративна група која што планира да се бори против османската власт и веднаш ја добиле нејзината подршка во лицето на нејзиниот прв човек - Гоце Делчев.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Хистеричите изливи на омраза против населението кое во Македонија се борело против турската власт биле проследени со изразување на дотогаш нечуени симпатии кон султанот и неговите крвави репресалии во Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, денес, кога во цела Македонија народот се разбунтувал и дигнал востание... кога Македонците се борат за правда и слобода, тие господа немаат кураж да го изјават пред еден граѓански суд она за кое народот се бори со оружје в рака.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кон нив биле приклучени и неколку богати македонски трговци, но тоа не го менува фактот дека главни носители на егзархиската политика во Македонија, против која се борела македонската интелигенција, биле познати интелектуалци дојдени од Бугарија и дека тие станале главни идејни носители и организатори на борбата против историски определената самостојна дејност на Револуционерната организација, т.е. против нејзиното основно програмско барање - по револуционерен пат да извојува политичка автономија за Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Таа провала ни покажа дека има против што да се бориме - тоа е турското господарство“5.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ете зошто, ако сакаме да се бориме против турското господство, против султанската тиранија, ние треба да удриме по тие кои ја крепат таа тиранија, а тоа се европските сили...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Заклетвата обврзувала да му служат на едно дело чии принципи за нив, биле, во основа, неприфатливи и не сакале да се борат за нивното реализирање.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
„Не! - зборувале тие. - Ќе се бориме додека загинеме!“
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сите консултирани во Бугарија биле свесни дека Братството немало никакви сили за да се бори против Организацијата, а со негово влегување во нејзините редови ќе може многу повеќе да придонесе за врховистичката кауза.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Далеку од брегот, одвај забележливо, некој пливач се бореше со морето.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Е сега, зошто не научил баш сѐ, па може на раат да помине одличен, а не да се бори да поправи некоја оценка “во пет до дванаесет”, како што вели татко ми, не знам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)