се (зам.) - издише (гл.)

А вака — сака да се издише, ама пак тие проклети старци!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кршка лево, кршка десно, ги подлажува дека се вратил кон Градешница, но сега загарите не се подлажуваа со лисичината опашка, бидејќи и селаните правилно ги известуваа за Толевото движење, та не го оставаа ни да се издише.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со олеснување се издиша, па си помисли дека опасноста помина. Не го извести Претседателот Никола Карев.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој се издиша, стегајќи ја ортомата колку што може поцврсто со рацете, оти знаеше дека можат да му ги одземат коњите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Посилниот забрзано се издиша уште малку и рече: - Не ми е грижа како лажете, копилиња.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Да му се клањаме на Алаха и на Падишахот,“ се издиша бегот, нервозно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го фрлам митралезот и седнувам да се издишам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жената, пак, на Силјан Лилјаков, работејќи во некој чехословачки логор, добила астма да не може да се издише.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога дојде до овој заклучок, тој можеше да се издише длабоко; во градите сега немаше никаков снег.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ете, и Илинден наближува - длабоко се издиша баба Петра и фати тивко, стишено да пее песна, небаре тажалка по сите во војна заминати.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Вели: „Не, не беше сон! Навистина се случи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Мојот племјаник спомнува некои имиња. Божем наши роднини.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа се издишува длабоко и бавно го свртува лицето кон мене.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Пришла весна смерти, Семјон“, се издиша дед Павел а потоа се сврте кон мене, ме погледна: Дали сум го разбрала? Климнав со главата. „Пролет на смртта“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)