се (зам.) - искашла (гл.)

Се искашла. И го почна раскажувањето: - Во нашето село имавме две даскалици. Марија и Софија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Да, како да се искашлува го чув однатре познатиот глас.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Циљка се искашла и продолжи: - Даскапот од дома излезе тивко, одвај чудо зад себе затвори врата, молчаливо го прегази дворот и зашлапа во тесното калливо сокаче.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Татко го фрли опушокот во огништето, се искашла, плукна во пепелта и рече: Ова и од Турците го немавме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајка му на Димка се искашла и бришејќи го испотеното чело со црвена крпа богомолски зареди: - Жени, за дигање на црквичка што ни ја наречува мајката божја да придадеме по некоја паричка. Еве јас прва.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Излегоа испрашени Алајко Ошев и Мире Ирчев, ја истресоа прашината од палтињата, ги стегнаа вратоврските, со трева ги светнаа чевлите и чантите, се искашлаа длабоко, се забришаа со шамивчињата, и се погледнаа со истата сериозност со каква и тргнаа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога му заврши шурката, Лабро се искашла и плукна со гнасна плунка и пцовка, велејќи: - Господ да даде никогаш под нашето небо оваа крпа да не се вее! - тој се сврте кон ѕидот, напучи газ и гласно прдна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Босиот се искашла и продолжи накај Прилеп.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)