И не само тоа. Негова поголема заслуга е што „сонот“, таа најнепосредна манифестација на несвесното, на еден ослободувачки начин го спротивстави на „идеалистичкиот“ рационализам на своето време.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Приговор за многуте негови наследници, во прв ред сите “анти-граѓани” на периодот по него: пресериозно се сфаќаа самите себеси тотално вкопувајќи се во својата наводна историска единственост.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)