Веќе три дена одбива секаква храна, сака да умре, ќе умре.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
На дофат околу него секаква храна.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Најлакома, најалчна, беше пингуикулата која секој ден испушташе по еден нов лист; за да ја нахрани, учителот во нејзините свиткани лисја ѝ фрлаше секаква храна, секакви отпадоци; лисјата постојано ѝ беа подзинати како усти од полиња кои чекаат да се нахранат.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)