секој (зам.) - човек (имн.)

Секој човек си има по некоа мана и по некоа болка, токо нека се живи пријатели, има болести, има и лекови. Ако к'смет ќе а лекуаме таа болес ваа вечер.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Предговор Секој човек, како член од некоја општина или од некое другарство, има извесен долг и извесни права кон и од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Секој човек си го има своето место, својот удел во изградувањето на општочовечката среќа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Секој човек си има свој внатрешен учител или водич, него само треба да го повикаш и да го слушаш, да слушаш: тој кога те подучува не оди никогаш против тебе!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во графите за критериуми свое место имаше и фазонот на подбрикнувањето на волната, како и миризбата на дундата, оти сите тие различно мирисаат, како што различен мирис има здивот на секој човек.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За време на селекцијата, повремено се отвораа големите прозорци на фискултурната сала за да влезе студен воздух и да ги облее голите тела на жените за да се види како на таа промена реагира нивната кожа: дали кожата ја менува бојата, дали таа на места се прошарува со модри вирчиња, дали намовнува како кожа на искубана кокошка.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Биографските елементи на секој човек се резултат на неговата чувствителна и разумна природа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Секој човек по нешто се памети, по некоја мала добрина или по некој уште помал грев.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Митрополитот читаше од евангелието и зборуваше за земниот прав на секој човек што мора да се врати во земјата, но и за душата која полетува сега кон небесата, за да ја добие таму заслужената награда или казна.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И, како што видовме, тој издржа сѐ, издржа како што би требало да издржи секое момче, секој човек кога ќе се најде изложен на многубројни тешкотии и опасности.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ако нема господ, зошто го бараат насекаде и зошто го бркаат од секој човек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Преку името се сеќаваме за секој човек одделно".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На секој човек еднаш во животот му се јавува спасител. Ако не појдеш по него — готово.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И она за каменот што секој човек си го носи околу вратот, тој вели е опасен само ако се најдеш во вода, тогаш те спушта на дното и не ти дава да дојдиш до површината за да загоуниш малку воздух, те држи, вели, долу, додека не ти ја разејне устата и да те напоуне су вода.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Војната беше заедничка мака за луѓето, и пак секој човек за себе имаше и своја мака, неизбежна гостинка во човешки домови.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Оној февруарски ден 1933 година Зигмунд навистина веруваше во тоа, но веќе беше започната една поинаква низа на настани – дојде нов владетел на Германија и нашите сестри се вратија во Виена; кога новиот германски владетел ја освои и Австрија, брат ми со оние чии животи одлучи да ги спаси замина за Лондон; ние, неговите сестри, бевме депортирани во еден, па во друг логор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислев на неговите хумани зборови кои ги кажа меѓу остарената Богородица покрај распнатиот Исус и Богородица со детето Исус: дека највисоката цел кон која треба да се стреми човечкиот род е да се овозможи секој човек да живее живот со што помалку тегобност, и секој човек да придонесе во остварувањето на тој идеал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Најмногу комитствувал тука во Брезничкото, зашто го знаеше секое дрво на Пелистер и секој човек од Брезница и од неколку села од околу.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Затоа кога беше дома, седеше крај баба си, а кога ќе одеше со волови, стануваше рано пред сите и се губеше од окото на секој човек пасејќи ги воловите по падини скриени во орманите.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
После, Ангеле не беше секој човек.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Запомни, сине, продолжуваше Мајка, Бог е во секој човек, во секој одделен живот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Тоа се и мои коски, тоа е и моја крв, запомни; секој човек им го позајмува своето месо на децата, барајќи од нив добро да го чуваат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тој беше својот син и зборуваше наместо него, се движеше испрекинато за да го смири своето забревтано срце и возобновената паника што ја чувствуваше додека ја навлекуваше свежата, чиста униформа, ги проверуваше резервите на храна, садовите со кислород, кацигата, скафандерот и се сврти, како и секој човек на земјата таа ноќ, за да се загледа во небото што брзо се исполнуваше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Или и тој умира со луѓето со секој човек? „Чекај, не ова,“ вели. „До мене загина едно леринче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Секој човек си е господар на себеси... - му рече Илко на Дукле.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)