сиот (зам.) - мој (прид.)

Замисли - Светилник. Carmina Порано или подоцна сето мое нека се собере под црн чадор.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Крстот на времето Зашто од невидливото ги цртав своите сознанија сиот мој порив беше да се пресоздадам во збор.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И никој уште не знае што побрзо престанува: светлината или пак - зборот...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Натаму и во врска со тоа беше мојата мисла и сето мое очекување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И уште ви реков дека верувам во Бога со сето мое битие и убеден сум дека Тој еден ден вистина ќе ги воскресне мртвите, и праведните и оние грешните.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Јас немав некој став за тоа, па сиот мој коментар на нивните расправии се сведуваше на крајно неразбирливи звуци и фаци.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Како да не го прифатам гласот од мојата ноќ кога тој глас не ми се беше само присторил туку беше навистина сето мое помнење и сите мои исчекувања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И сѐ ми се причинува дека само заедно можам да ги сочувам...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Оттогаш ги шепотам заедно и тоа Ведран и она другоно Иван.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зелениот камен веќе лежеше врз домалиот прст на Калпаковата широка шепа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се свртев и се оддалечив од нив а ноќната треска, во која умирав заедно со старецот Неделко Шијак и не умрев, побрза од сето мое месо и од сите мои млади жили кон грлото: се склопчи таму, со притаеност на лутица чекајќи свој миг да пушти од себе и студени и врели боцки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, Ви благодарам задоцнето и за ќесињата со миризливата лаванда од последната берба во Прованса кои го исполнија сиот мој дом, како и со спомени на едно друго време минато во чудесната јужна Франција.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пелагија ѝ се обрати на Перса со молбен глас Мајко Персо, овие сандуци со свои раце ги направи Танаско и во нив чинам е сиот мој живот, голема молба имам да бидат во одајчето со нас покрај твојот убав старински мебел!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тоа беше сиот мој коментар.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Кејтен, - шепнав, сакав сета тага да му ја соопштам, но не требаше, тој беше во мене, го знаеше сето мое срце, секоја моја мисла.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И моето срце беше немирно заради помислата дека, ако сакам мојот живот да го наречам живот, ќе морам да го напуштам домот на родителите, и да ја барам, а не знаев дали ќе ја најдам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Беше бестелесна, а сепак сиот мој копнеж се впиваше во неа, затоа што знаев дека, некаде на светов, таа има и свој телесен облик.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Всушност сето мое внимание беше сосредоточено на неговото однесување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Токму таквото однесување уште повеќе ме насрчи. Навалив со сето мое искуство.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Прилегна, ги состави врвовите од прстите и рече: – Веруваш дека сум способен да го створам каменот што ги претвора сите елементи во злато, а ми нудиш злато.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ти го носам сиот мој имот. Покажа една вреќа и ја истресе врз масата. Се истркалаа куп златници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)