Најлошо беше тоа, што ја немаше водата, да заплисне и да го проголтне сето во него и сето наоколу во својот сребреникав пороен шум; најлошо беше што сето наоколу беше сковано во оној мраз.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И за Претседателот, постоеле и времиња, кои и го барале тоа, во кои наеднаш било разурнато сето наоколу и на прв поглед се чинело дека тие линии, секогаш и премногу бргу, и премногу видливо, оделе една кон друга, взаемно стремејќи се и речиси се слевале, но всушност никогаш не било така, секогаш наново тоа во еден миг можеше да биде откриено и сега јасно можеше да биде здогледано.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Единствена работа која, покрај филмовите кои ги правевме, служеше за правење на атмосфера, беа Билиевите фотографии. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 167 Сѐ беше ново 1964 година.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Били сакаше и рефлектирачки површини - поставуваше скршени парчиња од огледало овде-онде и ги мешаше со сето наоколу.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но, можеби највеќе од сѐ, среброто претставуваше нарцизам - огледалата се премачкуваат со сребро.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)