Само не знаеја децата дали една и иста мравка изнесува повеќе или само едно зрно, бидејќи сите имаа еден „сурат", сите беа облечени во црни алишта и обуени во исти опинци.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За него е прашање – каде е вистината, зашто сите имаат свои аргументи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сите имаме обврски и должности, животот е создаден за нив.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Кога се чувствуваме беспрекорно одлично и среќно ако не го поделиме тоа со вистинските луѓе, кои знаат да се радуваат и тагуваат со нас, таа среќа никогаш нема да биде целосна.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сите имаат имиња како од некаква криминалистичка оперета, или филмски прекари (Рафал, Џони, Браво, Скот...), го премолчуваат својот идентитет, чекорат по облаци, благо, речиси нежно се лизгаат кон смртта и на крајот себе си го дозволуваат луксузот на кукавичлакот за конечно да фрлат сенка на својот „имиџ“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Сите имаа спокојни лица, беа озарени со некоја благост.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
На дијагонално распуканата плоча пишуваше: „Музеј на замислени непријатели“. Сите имаме свој замислен, невидлив непријател, виновник за нашите животни неуспеси.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Навистина ме чуди што обично сите имаат претстава дека сум стабилна и непроменлива, а истовремено доследна и доверлива. ***
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Најпрвин беше замислила еден сосема класичен и глупав почеток: директорот на училиштето да им се обрати на учениците и родителите со свој говор (сите знаевме дека тоа е неверојатна глупост, оти Фисот не знаеше да срочи повеќе од два збора на хартија, и тоа под услов да бидат напишани во два различни реда; тој имаше страст за решавање крстозбори и анаграми и сите имавме впечаток дека допрва ги учи зборовите како средство за изразување).
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сите имаат лавовско спортско срце, а ретко кој и талент.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Сите имаат високи чинови, си мислам, веднаш ќе се разберам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сите имаат калеши лица и сите личат еден на друг.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А сепак, сите имаа разбирање за него и мислеа дека со нив ќе успее, секоја група, секоја тајфа, што го поведуваше да појде со нив, да се обиде уште еднаш.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тепачка во ушите. Сите оние за коишто музика не се само звуци и нивната уреденост или неуреденост, а тие се ретки, беа во недоумица.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сите имаа пореметување во перцепцијата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
ЕЛЕНА: Нема пари, нема пари. Сите тоа велат и сите имаат пари. Никој не умрел од глад.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ги слушам другите – сите имаат право. Правам и тоа што не се бара од мене. Јас сум својот џелат.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Тогаш повеќето домаќини носеа околу ушите жолти или црвени шамии, некаква православна чалма што ги брани од студ, и така сите имаа глави како наголемен желад, плод од џиновски шуми какви што биле во најстарите времиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Прстите на старецот си играа со мојата коса. Пламенот ми ги полнеше ноздрите со густа топлина а земјата под мене беше сува и тврда.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сите имаат сопствен брлог, суви крпи над себе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Италијанците ги навредуваат Словените, Словените Грците, Германците Русите, Французите Германија и, речиси, исто толку Англија. Мислам, сите имаат право.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Кога го спомнав ова, Филипе, дали вие сте толку среќен затоа што, како што би се рекло, имате добра мајка?“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Трчаат заедно со мажите. Сите имаат нешто бушаво, одврзано.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)