А ние сите плачеме. - Што плачете, прашува Мирковиќ.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Рипнале сите просто и на врата в куќи го пречекале, сите плачејќи го избакнале и здраво и живо сториле, а Силјан им бакна на татка си и на мајка си десница и проштење им сака за клетвата што го втаса.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Кога им кажа на сестрите и на мајка си за својата одлука, сите плачеа.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)