Таа стапици ноќе постава, јас стапиците дење празни и ги чкрапнувам.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
— Ногу арно ми е мене овде.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Еднаш Толе влезе во таа стапица, ошче еднаш нека ми проштаваат!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога би била запната цврсто за некое неподвижно стебло, таа стапица, фатената дивинка секогаш ќе можела за сметка на својата несреќа да си ја остави само половината од својата нога меѓу острите железа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)