таков (зам.) - сум (гл.)

- Што да правам кога таква сум родена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Што да правам, не можам да не помагам, меко срце имам. Таков сум".
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И многу убаво си помина. ... а како таков сум тврдоглав и тоа ништо да не те чуди, бидејќи сите ние Прокопиеви сме изникнали од таков род.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Да, и јас сум невозможен. Таков сум...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Излегов брлива. Таква сум.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Многу долго разговаравме со мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На пример, дали некогаш ние двете сме разговарале за времето и просторот и за различните начини на нивно сфаќање во различните цивилизации; дали некаде сум читала за телепатијата, или таа ми го објаснувала тој феномен; ми го опишала ли таа мене Игбал како изгледа и како се однесува, или јас самата таков сум си го замислила...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Не, не се случуваат такви нешта! Претеруваш! Ми ја испробуваш стрпливоста!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа наеднаш забележувам дека го повторувам она што таа го рече, или само слушам како ги повторувам нејзините зборови „колку си чуден, колку си чуден...“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, таква сум. Секого можам да го стаписам со моето однесување!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Прекрасно е, - рече таа. - Никогаш не сум пожалила што како таква сум се родила.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Имаш право, таква сум.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Јас сум Нероден Петко и таков ќе си останам се додека не се најде тој што ќе ми покаже дека имам мајка, таков сум јас.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но од моја страна ќе беше сосема нечувствително веќе секое задржување, не сакав премногу да ги жалостам срцата на милите роднини. Проклет да бидам, таков сум по природа не сакам да останам ни минутче каде што не ми е местото.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Таква сум јас сега. Жалам. Таква не бев...
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Еден ден се боревме и почувствував дека се заборавил во жарот на борењето, ја зеде машата, а јас избегав зад еден плет, тој удри во плетот, дотрча мајка ми и му свика: Што стори бре, Тасе! а тој – Остави Ристено, ќе си го утепав детето, цел ден немам тутун и таков сум.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)