Но за жал, има и такви деца што не ја сакаат книгата.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Малите деца сега мошне умесно учат да си ги имитираат родителите, и ако не им се попречува таа пријатна вежба, со текот на времето може да се очекува од тоа дете да израсне забавен за општеството млад човек; таквите деца обично имаат нестрашлив дух и на петнаесет години веќе се во состојба да си го претепаат таткото или да го протераат од дома.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
На тој начин, штом одбереш еден автор за свој љубимец, толку повеќе чест ќе имаш, особено ако тој е странски, напаѓај ги другите и зборувај само за него, припишувај му ги оние грешки, што тој ги нема, додавај му ги оние одлики, кои тој никогаш ниту ги имал: нема ништо попривлечно од глетката на двајца млади, како спорат за своите автори, кои не ги читале; мене честопати ми се случуваше да бидам сведок како епиграмите на Русо ги победуваа “Ноќите” на Јунг, а победата секогаш остануваше на страната на младиот човек чие грло е поздраво.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Кога виделе тоа чудо, беше се зачудиле.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Таквите деца уште за долго време, па и кога ќе се облечат сосем во градско, не можат да се ослободат од некаква селанска тронтавост, неизвештеност, и им служат за шега на граѓанчињата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Од збор на збор на царо в уши и царцкио син кога чул оти таквоо дете имало гемиџијата, веднаш беше му дошло на ум да не би негоо ет, чунки царицата некоаш беше се повалила да роди такво дете.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)