Од каде таа идеја, не можам да си објаснам. Најверојатно многу деца имаат таква желба.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Ако тој тогаш се обиде да изврши атентат врз вас поради твојата среќа со мажот, тогаш во овој случај ќе му помине таквата желба.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Но од каде кај него таквата желба?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И какво значење може да има одложувањето на нашето соочување?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Глупости“, заклучувам, „зошто да го загрижува нашето соочување!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Односно, искуството на чувствување сексуална желба кон припадници од еден конкретен пол им претставува, како на другите, така и на лицето (геј или стрејт) што ја доживува, однос на сличност, на наликување, на идентитет или на некој друг вид структурна сообразност со вообичаената родова улога на припадниците на другиот пол.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Да те привлекува еден пол е да чувствуваш како да му припаѓаш на другиот пол.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
А колку помалку машката хомосексуална желба се пројавува на таков агресивен, фалусен начин, толку поповрзана ќе изгледа со некоја женствена родова улога.
Ова значи дека родот и сексуалноста се строго поврзани.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ова можеби не важи толку за (реткиот) вид машка истополова желба што има исклучиво фалусен, агресивен и сексуално доминантен облик; но, ако сите предмети на таквата желба се машки, дури и оној традиционално мажествен стил на хомосексуална желба нема многу изгледи да избегне некакво поврзување со женскиот субјективитет или со женската родова улога.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Таквиот кодиран материјал, иако тематски не е геј (ништо повеќе отколку што беше класичниот бродвејски мјузикл), повеќе е во согласност со потребите на геј-желбата, а често успева подобро да ја изрази таквата желба од геј-идентитетот и од неговите признаци.130
Тоа е и причината поради која денес геј-мажите, кои конечно имаат можност да гледат телевизиски серии за геј-мажи, за геј-животот и за геј-сексот, како што е Настран ли народ (Queer as Folk), масовно се многу повеќе за Сексот и градот и за Очајни домаќинки – токму како што на Д. А. Милер и натаму повеќе му се допаѓале Јужниот Пацифик или Циганка од La Cage aux Folles или Кирија. (Сигурно, тоа што Настран ли народ порано беше најморалистичната серија на телевизија, веројатно, не помогнало многу).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-идентитетот е само „еден вид талог што самиот по себе не може да укаже колку разновидно таквата желба и натаму ги одредува густината, бојата и вкусот на целиот богато измешан раствор од кој, во таква сталожена состојба, спаднало само мало количество“. (132) Геј-идентитетот, затоа, е недораснат на задачата да ја долови и да ја изрази геј-желбата, која во своите преобразувачки стремежи за менување на светот и во своите задоволства што не може да се категоризираат ги надминува релативно едноличните лица и теми што поимот „геј“ само ги именува.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
„Точно ли е тоа, сине? Ви се јавуваше ли и вам таква желба по мачните походи?“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Дури и да имав таква желба немаше да го сторам тоа.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)