С.П а — ја (од, она, таа) аба — долно алиште (фанела) авалеџиа —собирач на данок авџитабур — потерно одделение, војска што ги брка комитите аза — одборник, советник ак — плата акибет — најпосле алабак — турски војник од Азија, развлечен, нечист алабачка — исто се вели за таква жена аламан, и — силни луѓе, напрасни.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нигде таква жена не се најде, а докторот Налев потврди, дека кај него не дошла.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ама, за таква жена треба да се плати и тоа добра сума.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Сјај на невиност кој откри дека такви жени попуштаат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Да си признаам, јас до безумство ги сакам таквите жени.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Змејко ниеднаш не чувствуваше дека му недостасува нешто, кога имаше една таква жена, како Мара, еден таков син, кој на крајот од секоја завршена година во гимназијата во градот носи сведоштва со одлични оценки и по некоја книга награда, но Мара ниеднаш не се ослободи од сенката на таа тага.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мара беше таква жена што не сакаше да ѝ се метка посредкуќи сѐ и сешто, а сега беше останата сама во селото подналутена зашто токму тој од едно цело село мажи да оди толку дена сам во снегот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
На ќерките на таа граѓанска самосвест, значи на законските ќерки на граѓанската, а со тоа и женска еманципација на ова наше столетие, на жените ослободени од стегите на патријархалниот морал и обврските спрема нацијата односно државата, но со самото тоа меѓутоа повеќе свесни за социјалното и политичко значење на својот пол, на таквите жени нешто такво какво што е Херцеговецот од вицот никако не може да им се случи. 28 okno.mk
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Бидејќи веќе ја спомнавме и жена му, тогаш и за неа ќе треба да кажеме збор-два; но, за жал, за неа не се знае многу, освен само тоа дека Петрович има таква жена, која на главата носи капче за мажени жени, а не шамија; но со убавина, како што ни се чини, таа не можеше да се пофали; во крајна линија, кога ќе ја сретнеа само гардиските војници ја загледуваа под капчето, трепнувајќи со мустакот и испуштајќи некаков особен глас.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)