таков (зам.) - однос (имн.)

Таков однос авторот има и спрема српскиот народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ема својата блискост со него не ја скриваше, но во постапките на заедничките средби во Центарот, а и во разговорите меѓу нас двајцата и со другите во Одделението за анализа, на таквиот однос му придаваше вкус на рутина во работата со сите особености што ги содржеше нашата професија, пред сè – почитување на хиерархијата.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со таквиот однос, нашите драматичари директно влијаат на намалувањето на страста кон големите наслови.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но, таквиот однос не го одобрувала повисоката власт, поради што Мевлид бил сменет.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
2 ... „Нема светот да дозволи таков однос кон евреите!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Никогаш не можел да има таков однос кон работите, ниеднаш не ги посакал за себе, пред да помисли дека за секоја од нив треба и самиот да остави нешто; мислеше на убавината на едно такво имање, кога ќе можеш она да го покажеш со отворено лице пред сите, и на нечистотијата на едно онакво имање, а знаеше дека тоа го имаат во себе и повеќемината од нивната група; беа малцина оние што му завидуваа и што му се дивеа на оној.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, тоа не значи дека секој француски поединец мора да биде отелотворение на таквиот однос и да го пројавува во личната практика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некој барем потврдокорен од него.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Додуша и самиот придонесува кон таквиот однос...  Се исправи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Спомни им го Умберто Еко (Umberto Eco) и прашај ги, потоа, своите студенти за првиот наслов што го поврзуваат со неговото славно име.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби специфичноста на таквиот однос произлегува токму од некаква потреба по научна објективност (или, можеби, по академска неутралност?) врз која тој и се втемелува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Бидејќи нашиот читателски интерес целосно се насочува токму кон проблемскиот или провокативен корпус што ваквите стручни книги задолжително го промовираат, авторите што истиот тој корпус него внимателно го истражиле (за да ни го олеснат пристапот до неговата загадочност) како да ги маргинализираме: за нас, тие како да стануваа вторична појава.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ве потсетувам на некогашните пионери и нивната грижа за чување и разубавување на природата и ве поканувам на ист таков однос, на поголема грижа, на домаќинско постапување кон сè што е наше, заедничко, та да ни биде убава земјата и нам, и на гостите што ни доаѓаат и на поколенијата што ќе дојдат по нас.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
А покрај тоа, немам преголеми илузии и не би се осмелил да тврдам дека го знам патот што води кон тој толку посакуван (?), а воедно и тешко досеглив идеал, некој вид одговорно уживање.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Повеќепати слушаме дека кај популарната култура се работи за нешто површно (или “бездлабочинско”, ако го употребиме изразот на Frederic Jameson), но тоа сѐ уште не ги оправдува површните оцени, претходните квалификации и лесниот пристап.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во тоа не гледам ништо лошо; според мене таквиот однос кон феномените на популарната култура е најсоодветен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)