те (зам.) - дума (гл.)

МАРА: (го бакнува). Писма да ми праќаш, срце, понабрзо, мајка да не ми те дума.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
ЈОРДАН: Е, стрико Кољо, од многу години сѐ вака те думам. Уште од дете.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)