те (зам.) - нервира (гл.)

мачката никогаш не заспива сосема или номадството како инспиративна деструкција ...како оптегната топлокрвна мачка пред разурнатите порти на златниот храм рамнодушна за светите знаци на каменот за тебе и за твоите шумски распојасани придружници овие ракописи со векови недостапни за надворешниот свет се само листови хартија ѕидовите на тишината те нервираат би ги здробила со жешкиот крик на летото во пот во трк кон отворено небо свирепа јавачке колку безначајни те се тромавите мислители што по библиотеките умираат за бесмртноста би ги впрегнала под себе би ги камшикувала во сопствената крв да ја сетат сласта на минливоста напред напред тагата чувај ја внатре зад погледот нека другите страдат за тебе нека прскаат мускулите потоа испружи се со испрекинат здив дива прекрасна сред моите нечитки неважни песни...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Или овие чавки во крошните, кои со гракање го опогануваат паркот, зар не те нервираат кога те гаѓаат со гомненца додека во тишина ги обновуваш репликите од новата ролја?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
“Ама признај, те нервира.”
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
- Мамо! - вриснав јас, - немој да ни умираш, ние те сакаме, никогаш веќе нема да те нервираме!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)