Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ако добиеш главоболка или ако ти се лоши, родителите веднаш да те однесат на клиника“, мошне сериозно зборуваше докторката Горица.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Не играј топка. Не трчај.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Кога еднаш веќе ќе тргнеш по навика, каде ќе те однесе тоа?...

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Ѓаволот знае да те однесе у курцу.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Татко ми велеше: небото не слегнува Во празни срца Сабјата не се буди во успана рака А сеќавањето е најбрз коњ Најдалеку ќе те однесе. (Зошто го кажуваше ова кога го беше загубил минатото Минатото му го развеа Киклопот на Револуцијата) Изгледа беше изумил дека изворот сончев покажува само пат кон заодот А дека ѕвездата што паѓа во фонтаните на темнината е само златно париче што некој го фрла од чардаците на мракот (Утрото сепак никогаш не заборава да слезе во одаите на ноќта) А каде тој можеше да слезе од чардакот на својата темнина И која врата потоа да ја отвори Во куќата на лошото време Во домот на поразените Коњот и острата сабја Исчезнатото минато И лудата глава на Козакот Од пештерата на сеќавањето Што напати се отвора.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

МИТРЕ: Слушај, синко, штом ќе појдеш во Америка, во вилаетот што ќе те однесе компанијата, веднаш пиши му едно писмо на кумот Донета и кажи му сѐ кој си и што си.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Лео Берсани јако го пренесува чувството на геј-посраменост поради неминовната пропаст на геј-мажественоста упатувајќи на „класичното спуштање: влегува буч во бар и се топори наоблечен во кожа, зинува и звучи ко пешован, те носи дома, каде што првата работа што ја гледаш му се сите дела од Џејн Остин, те легнува на кревет и – и другото го знаеш“.320

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, дури и по Стоунвол (или особено по него), предосудената тактика да се смажестиш и збучиш за да бидеш пожелен баш и не изумрела.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Или во малку веројатниот случај да успеал, дури и откако те однел в кревет, докрај да се прави буч, сите други илузии ти се здробиле – според главниот лик во Приказни од градот од Армистед Мопен (1978) – откако потоа си отишол во тоалет и таму си му ја открил целата козметика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Запознавам некого... мажиште... во бар или на бања и ми се гледа баш онаков... каков што го сакам. Згоден мустак, фармерка ливајс, штиркана војничка кошула... снага-човек...

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

-Ако ја ослободиш својата вера, таа ќе те однесе бргу до целта – отсече веднаш старецот.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

- Зошто не му речеш на тато да те однесе на лекар, други очила да ти дадат - ја прашав подавајќи ѝ ги очилата. - Зошто де, од мукает, а и татко ти е зафатен.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

- Сега ќе те однесам дома, сотоно. Лежи на прегреан цреп, кркај тикви печени и прави деца.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Пред предизвикувачот да се доближи до навртените запци на скршената вила со која црниот од другото племе го чекал со возбуда, Онисифор Проказник се наведнал и со едно џапање го кренал виновникот на караницата.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Ти мислиш, дека мајка му е мајка ти: ќе вика по тебе, ќе те бара, а потем ќе те крене на раце и ќе те однесе дома!“

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Не заборавај! Ветерот ќе те однесе далеку, во карпестите голотини на непостоењето...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Оној со моторот! - И, ти ќе се качиш на мотор за да те однесе до „Куба“.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Да те однесиме во Битола, велам, дошле нови еќими. Од Русија пребегани, му велам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Ајде, ајде, ќе те однесам до колибине, ќе те згреам, не е уште време да те плачат.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Нека те однесе ветрот далеку во неповрат, подалеку од моите раце... да не можам да те допрам, видам, слушнам, да не те чувствувам, посакувам... Можеби така ќе те заборавам.....

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Не го почув тој глас што ме враќаше: - Будалче, несреќно дете, каде си пошол, ќе те однесат брановите, ќе те проголта водата.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Си мислел - рекиште, ќе те пофати и ќе те однесе, а тоа бил само плиток ѓол кој ни до глуждовите не ти досега.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Може сакаш, вели, на местото да те однесам. Ќе ги видиш коските и черепите што ги извади водата на видело

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Те ставија на количка и те однесоа некаде…, но јас уште не помислив дека тоа е крајот.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Кога ќе сакаше да станеш ќе се завртев со грбот, ти ќе се фатеше за мојот врат и полека ќе те однесев до бањата или до масата во кујна.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

За да видат на ехо колку вода се собрала во дробовите и за да те издренираат мораа да те стават на количка и да те однесат до Пулмологија каде што работеше твојата соученичка од гимназиските денови Рина, која мораше да интервенира.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Ќе те однесе, ќе видиш.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Кога ќе дојде ред, ќе те однесам.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Капките се слеваат по твојата шофершајбна, а ти размислуваш за оној далечен ден кога те однесоа на излет со семејството на чичко Живко и кога нагло заврна и дождот ви ја растури првомајската скара и тебе те сместија во старата лада и ти дадоа една недопечена кобасица додека сите други останаа гладни и потоа ти пуштија радио и фудбалските коментари се мешаа со звуците на домашната естрада...

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Го сонував будењето, или пак можеби бев буден, кога го слушнав тивкиот познат глас на Мајка, враснат во мене уште од првите сознанија за животот: - Сине, сине премил, не гледај во езерската синевина, ќе те занесе и ќе те однесе во дното!

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

- Сине внимавај, ќе те занесат, ќе те однесат овие води.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак човек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откога ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Татко ми велеше: небото не слегнува Во празни срца Сабјата не се буди во успана рака А сеќавањето е најбрз коњ Најдалеку ќе те однесе. (Зошто го кажуваше ова кога го беше загубил минатото Минатото му го развеа Киклопот на Револуцијата) Изгледа беше изумил дека изворот сончев покажува само пат кон заодот А дека ѕвездата што паѓа во фонтаните на темнината е само златно париче што некој го фрла од чардаците на мракот (Утрото сепак никогаш не заборава да слезе во одаите на ноќта) А каде тој можеше да слезе од чардакот на својата темнина И која врата потоа да ја отвори Во куќата на новото време Во домот на поразените Коњот и острата сабја Исчезнатото минато И лудата глава на Козакот Од пештерата на сеќавањето Што напати се отвора.