те (зам.) - остава (гл.)

На моменти и толку директна во изјавите и одговорите што без малку те остава без здив, да не речам со подзината уста!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
— Јас не вела оти тамо ќе те остава сама, ама којзнае шо не чека и тамо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Остануваат некои зборови, слики, бескрајното чекање на нешто (чувствуваш?) неизбежно, нечие доаѓање, ѕвонење на телефонот, адреналин, будењето на мрачниот ѕвер, убиство на времето, ненадејно отворање на вратата... остануваат валканобелите ѕидови обременети со тишина, ги голтаат погледите и те оставаат самиот на себеси, безброј прашинести утра кога се откажуваш од својата НАМЕРА, а стакленото око ти го нацелало грбот, подготвено да го испука бесмислениот истрел... остануваат меките, пренатални допири на темнината, ококорените, црни пукнатини на времето меѓу скаменетите бранови на празнината, пополноќните прошетки низ мртвиот град и она скокотливо чувство на необјаснива слобода што ја чувствуваш додека чекориш по пустите улици (стариот Витмен тоа чувство го знаеше подобро од мене)... остануваат порозни делови од едно филтрирано сеќавање.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Денот сега си заминуваше зад некој срт пред него, како некој што те остава на среде река, без да ти ја подаде раката, и тука беше попусто секое довикнување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Состави поуверлива приказна. Пријатно. Те оставам да си ги средиш мислите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И ти го оставаш сонот, ама тој не те остава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Среќа, ба му ја. „Некогаш не те сака и господ“ , би рекол Лазор Ночески, „или намерно те остава за да се мачиш“ .
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и господ е себичен, штом не те искарува, штом не те поучува, туку те остава така сам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Никој не те остава. Ни овој, ни оној, ни па земјата твоја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе те оставам да ти истече крвта и, сеедно жив ли си или не, ќе ти ја смачкам главата со каменов.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Чекам да клекнеш и да молиш да те оставам уште трошка жив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И најмала случајност понекогаш ти носи смрт или те остава во живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Па се шират, те оставаат да се запрашаш каде си...
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Сега ќе си одиш, нели?, ми вели тој. Нема да те оставам вака, велам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Својствата на музиката му се спротивставува на календарското време и начин на живеење; сѐ подредува на себеси; од еден и еден прави еден човек; не ја злоупотребува искреноста; ја ублажува сличноста меѓу несреќата и страста; ја збогатува крвната слика на емоциите; луѓето ги дели по слухот; процес е кој трае без оглед на злосторствата исчезнувањата, паѓањата во неа емигрираат немуштиот јазик и душите потребни ѝ се помошни средства луѓе и тишина; се нуди во најразлични изведби; предизвикува природни феномени затемнување на сонцето на љубовта, рамноденица труење со хармонија музиката е без предрасуди не озборува, не осудува избезумува те заведува, те заведува и кога си во нејзини раце те остава сам, со себе.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Но, кој ја губеше среќата која беше таа со грб свртена карлица на кралица и на метреса, кој рамнодушен не те оставаше не знаев.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Не те оставаат ни болен на мира, ѓавол да ги земе!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Но има и ѓаволи, не те оставаат на мира.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Дружељубиви се и тихи и никогаш тие не те оставаат сам. Одат со тебе, пред тебе, зад тебе.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
— Сега како што мислам, не те оставам, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар човечката мисла е така скроена: никогаш да не те остава сама?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не те оставаат многу таму, не ти даваат колку што треба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Како?! — О, господе, овде не те оставаат и болеста да е твоја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И без две нозе да се вратиш, не те оставам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мора да е Горачинов, си велам, му ја познавам и свирката и песната: ,Добра ноќ, јас веќе те оставам да спиеш".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А ти зоврела крвта, не те остава да мислиш попаметно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)