Од сегде претерани смеите војнички беа; кобеа тие на нешто.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А Турците? Тие на сите страни испраќаа потери и токму него го бараа!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Тие на долго и широко расправаат со речникот на кец и двојка и како само за една утакмица ги заебал некој второлигашки анонимус со кој доколку го фателе ќе затнеле некоја од дупките во семејниот буџет или би ги лупнале истите пари на сингл па би ќариле дупло кеш со што би избуткале уште некој месец.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Наместо да тркнеа по Ленинова и Кеј па да ги испособерат скопскине кучки, тие на недужни и беспомошни суштества се намерачиле.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Тој не можеше да ги следи бројките, но беше свесен дека тие на некој начин се причина за задоволство.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тие за државата си го отслужија своето, си ја добиваа заслужената пензија, на нив повеќе никој не можеше да смета, освен тие на самите себе.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Новите реформи кои предвидуваа во модернизираните воени единици да се сочуваат зачуваат само најдобрите јаничарски трупи, доведоа до нивна нова генерална побуна кога тие на 15 јуни 1826 година ја запалија палатата на големиот везир и ги бараа главите на реформаторите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Тие на лицата имаат само еден неизменет израз на премореност.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Велеше дека дење, напладне гледа пламени на небото кои паѓаат како ѕвезди опашести, и оти тие на земјата се претвораат во стебленца светлина што не може секој да ги види, и дека околу тие стебленца се слуша чурлик на канарки кој не може секој да го чуе.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
- Па, се разбира, рибите ќе му ги пржат, а тие на село често колат пилиња, па ќе лапа Мацко џигерчиња.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
„Тие пукаа на мене...“ рече. Не пукаа тие на тебе му реков.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Интересите на грчката влада наполно се совпаѓале со тие на турската.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Се разделивме пред Четрок, на раскрсницата: тие на една страна, јас на друга.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Орлите биле тукуречи и тие на број колку штрковите.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Тоа се очи и уста а кругот е глава. На она место каде што стојат ушите - две долги линии; тие на крајот се разгрануваат како младо дрвце. Тоа се раце.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Се чинеше дека и парализираните дрвја се нишаат заедно со нив. Маргина 37 79
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Меѓутоа, тоа не беше човечки танц, туку танц на непостоењето; тие дури и не ги чувствуваа своите движења, потскокнувања и своето дивеење; но „нешто“ сепак танцуваше во нив; тоа беше нивното суштество: грутка непостоење, којашто тие на неодгатлив начин ја чувствуваа, неподвижен пискот на исчезнување, лешинска бескрајност; и сето „тоа“ хистерично се тресеше во нив, завивајќи и потскокнувајќи, вртејќи се околу себе и подигајќи ги рацете кон ништо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И тие на почетокот ќе го користат како помошен крстосувач, а подоцна и за миноположувач.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Во текот на војната бродот ќе стане помошен крстосувач на италјанската воена морнарица, а по капитулацијата на Италија бродот во Трст ќе го преземат Германците.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Кога ќе влезат тие на таванот, петелот секогаш стои мирно во еден агол, не се ни трга, ни бега, само така стои и понекогаш гледа во Зоки со своите љубопитни очи.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)